श्रीसूक्तविधानम - शांतिरत्नः

श्रीसूक्तविधानम्

श्रीलक्ष्मीकेशवं नौमि दत्तात्रेयजनार्दनौ ।
येषां कृपाप्रसादेन साफल्यं जन्मनो मम ॥१॥
अजरालयग्रामवासी रत्नागिर्याख्यमण्डले ।
जोशी नारायणाख्योऽहं वामनिश्चित्तपावन: ॥२॥
ब्रम्हाणस्पतिसूक्तस्य विधानं प्राक कृतं मया ।
श्रीसूक्तस्याधुना कुवें विधानं श्रीशतुष्टये ॥३॥
अनुष्ठानं कथं कार्यं फलं किं हवनं कथम ।
प्रमाणपूर्वकं सम्यक यथामति विचार्यते ॥४॥
अत्रानुक्तं दुरुक्तं वा मतेर्मान्द्याच्छुतस्य वा ।
यद्भवेत्पूरणीयं च तद्विशोध्यं दयालुभि: ॥५॥

अथ विष्णुधर्मोत्तरे पुष्कर उवाच :---

हिरण्यवर्णां हरिणीमृच: पंचदश द्विज ।
श्रीसूक्तं कथितं पुण्यं ऋग्वेदे पुष्टिवर्धनम्‌ ॥१॥
रथे अक्षेषु वाजेति चतस्रस्तु तथा ऋच: ।
श्रीसूक्तं तु यजुर्वेदे कथितं पुष्टिवर्धनम्‌ ॥२॥
श्रायंतीयं तथा साम सामवेदे प्रकीर्तितम्‌ ॥३॥
श्रीसूक्तं यो जपेद्भक्त्या तस्यालक्ष्मीर्विनश्यति ।
जुहुयादथ धर्मज्ञो हविष्येण विधानत: ॥४॥

। इति शांतिरत्ने ।

अथ हिरण्यवर्णामिति पंचदशर्चं श्रीसूक्तं ऋग्वेदे । रथे अक्षेषु
वृषभस्य वाजेति चतुऋचं यजुवेंदे । श्रायंतीयं सामवेदे । श्रियं धातुर्मयि
धेहीति अथर्ववेदे इति । एवं प्रतिवेदं श्रीसूक्तं भिन्नं भिन्नमुक्तम ।
तत्र ऋग्वेदांतर्गतश्रीसूक्तस्य परिशिष्टरूपस्य विधिर्लिख्यते ।