-
क्रुध् [krudh] 4 P. (क्रुध्यति, क्रुद्ध) To be angry (with the dat. of the person who is the object of anger); हरये क्रुध्यति; but sometimes with words like उपरि, प्रति &c. also; ते ह ब्राह्मणाश्चुक्रुधुः [Bṛi. Up.3.1.2;] ममोपरि स क्रुद्धः, न मां प्रति क्रुद्धो गुरुः &c.
-
क्रुध् [krudh] f. f. Anger; क्रुधा संधिं भीमो विघटयति यूयं घटयत [Ve.1.1;] [Ks.76.18.]
-
क्रुध् 1.
cl. 4. P. क्रु॑ध्यति (ep. rarely Ā. °ते, [MBh. i, 59, 21] ; (See also क्रुध्यमान); perf. चुक्रोध, [ŚBr.] ; [MBh.] &c.; fut. 2nd क्रोत्स्यति, [Pāṇ. 8-2, 37] ; [Kāś.] ; fut. 1st क्रोद्धा, [Pāṇ. 7-2, 10] ; [Siddh.] ; aor. Subj. 2. sg. क्रुधस्, [AV.] ; [MBh.] ; inf. क्रोद्धुम्, [Nal.] ), to become angry, be wrathful or angry with (dat. [[Pāṇ. 1-4, 37] ] or gen. ), on account of (loc. ) : Caus. क्रोध॑यति (aor. अ॑चुक्रुधत्, [RV. v, 34, 7] ; Subj. 1. sg. चुक्रुधम्, 1. pl. °धाम), to make angry, provoke, irritate, [RV.] ; [AV.] ; [R.] (inf. क्रोधयितुम्);
-
क्रुध् [
cf. Lith. rus-tus, ‘angry’; rus-tybê ‘anger’; Gk. κότοςGerm. groll; Hib. corruidhe, ‘anger, wrath, motion’; corruigh, ‘fury, resentment.’]
Site Search
Input language: