बालक्रीडा - अभंग ३६ ते ४०

३६.
करुनियां स्नान । वस्रें घेतलीं नूतन ॥१॥
पाचारा ब्राह्मण । श्रृगारावें देवसदन ॥२॥
बाहा बाहा दशग्रंथी । त्यासी सांगां आणा पोथी ॥३॥
त्वरें बाहारे ज्योतिषी । नंद करी जातकासी ॥४॥
केलें देवतार्चन । द्विज सांगती तर्पण ॥५॥
फार त्याला मुख । पाहे कृष्णाजीचें मुख ॥६॥
करी पुण्याहवाचनें । नामा ह्मणे आनंदानें ॥७॥

३७.
आला जगदीश्वर । त्याचेम भरलें भांडार ॥१॥
सुशो-भित दिसे मही । दोन लक्ष दिधल्या गायी ॥२॥
तिळ तांदूळ पर्वत । द्रव्यें वांटी अगणित ॥३॥
एक जाती एक येती । ओझें उचलितां कुंथती ॥४॥
भाट वर्णिताती । नामा ह्मणे ज्याची कीर्ति ॥५॥

३८.
तुतारे भोंवारें वाजंत्रें वाजती । अप्सरा नाचती थैयथैय ॥१॥
झणण झणण झांजा गर्जताती । नौबदा वाजती धोधोधोधो ॥२॥
सुरवर येत विमानाची दाटी । करिती पुष्पवृष्टि देवावरी ॥३॥
नारद तुंबर किन्नर गंधर्व । व्योमीं गाती सर्व सप्त-स्वरीं ॥४॥
कीर्तनाचा घोष नामाचा गजर । मृदंग सुस्वर वाजताती ॥५॥
केशरी गंधाचे टिळक लावी भाळा । घाली पुष्पमाळा द्विजांकंठीं ॥६॥
घरोघरीं नंद धादी शर्करेशी । वस्त्रें सुह्लदांसी नांआ ह्मणे ॥७॥

३९.
ब्राह्मण आशिर्वाद देती । नंदा पुसोनि निघती ॥१॥
चलाचला म्हणती लोक । पाहूं नंदाचें बालक ॥२॥
नरनारी हो अलं-कार । शृंगारिलें सर्वपूर ॥३॥
दैन्य दारिद्र अपेश । पळती मानू-नियां त्रास ॥४॥
आणिताती बाळलेण । स्त्रिया पाहताती कृष्ण ॥५॥
नामा ह्मणे पाहतां मुख । देहभाव जाय सकळीक ॥६॥

४०.
पाटावरी बैसविती । गोपी अक्षवाणें करिती ॥१॥
ब्रह्मादिक न देखती माथा । त्यासीं लविती अक्षता ॥२॥
नव्हे प्राकृत बाळक । परस्परें म्हणती लोक ॥३॥
ध्वज वज्रांकुश चिन्हा । आला वैकुंठींचा राणा ॥४॥
येती वेळोवेळां । नामा ह्मणे पाहाती डोळां ॥५॥