माझ्या मायच्या मयात निघाला निया नाग
नका मारु भाऊ राखीन केयी बाग ।
माहेराले जाते सांगते तेलनीले
तेल पुरवजा रामाच्या समयीले ।
माय करु माय माय मोहाळाचं मध
अंतरी करा सोध ताकाचं होईना दूध ।
माय म्हटल्यानं ओठाशी ओठ भिडे
मावशी म्हटल्यानं अंतर किती पडे ।
माय करु माय माय काशी गोदावरी
तियेच्या दूधावरी मले दिसली दुनिया दारी ।
माय करु माय माय सोन्याची परात
मायच्या मिचुक नाही गमत घरात ।
माय करु माय माय सोन्याची ईट
समींदराच्या कांठी पानी पेजो दोन घोट ।
माय बापाची मया तुले नाही भाऊराया
एवढा चेटला डोंगर पानी नाही इझवाया ।
भाऊ ग आपला भावजय परायाची
दादा तुझी रानी यीहिन करायाची ।
नको घेऊ साडीचोळी नको येऊ नेयाले
सुखी राह्य दादा मले धीरज देयाले ।
हातात बटवा वानी हिंडतो कहीचा
आई न बापाचा सौदा मिळेना दोहींचा ।
बापराज मह काशीखंडाचा पिंपळ
माजी माय बाई झाड तुळशीच झपाळ ।
बापराज मह काशीमंधी पिंपळ हाले
माजी माय बाई पान्यामंधी नाव चाले ।
बापाजीनं मह्या लय बरं केलं
गाव मांडण्याच्या भोळ्या शंकराले देलं ।
आळंदी करुन जन देहू गेलं पायी
पिता माझा बाप राया रामेश्वर घरी हायी ।
शेजी घाली जेवू महे वर वर बोट
आई घाली जेवू बुडाले मनगट ।
लंबाले महे बाल सरळ मही येनी
जलाल आत्याबाई मह्या माहेराचं पानी ।
दिरानी मही शाहू तू माहेराले नको जाऊ
मोठं आपलं घर मी एकली कशी राहू ।
गेला माहा जीव जवळ नाही कोनी
पाचा पदराची येनी उकलतो माजा धनी ।
गेला माहा जीव कवळी पडली केसाची
माहेर बोरगावच्या वाटे रेज लागली गोताची ।