|
पु. १ अतिशूद्रांतील एक जात व तींतील व्यक्ति . हे स्मशानांत चाकरी करुन पोट भरतात . काही लोक दोर , चटया , पंखे इ० विणून विकतात . काही डोंबार्यांचा धंदाहि करतात . डोंब समशाने राखती । - दावि ७० . २ चांडाळ ; महार . [ सं . डुंब ; डोब ; डोम , देप्रा ; डोंब = म्लेंछ . तुल० द्रा . डुंबा = राक्षस . फ्रेंचजिप्सी रोम ; आर्मेनियनजि लोम ; पालेस्टाईन दोम ] स्त्री. ( राजा . ) मोरीच्या सांड पाण्याचा खड्डा ; डबके . पु. भयंकर आग ; वणवा ; आगीचा लोळ ; मोठा जाळ ( बहुधा आग शब्दाबरोबर योजतात . ) २ ( ल . ) उष्णता , दाह , ताप ह्यांची वेदना लाही ; आग . अंगाचा डोंब . - विअ . ( आगीचे , तिखटपणाचे ) आधिक्य , परमावधीदर्शक विशेषण , प्रत्यय ; आग करावयाजोगा ( तिखट पदार्थ ). तिखट डोंब . [ का . डोंबी = समूह ; गर्दी ; अधिकता . ] ०पाजळणे होणे ( शरीर ) अत्यंत तप्त होणे ; लाही होणे . बोल न निघे तिचे वदनी । परी ह्रदयी डोंब पाजळला । - नव २१ . १३६ . ०मारणे आगीचा लोळ उठणे , पसरणे .
|