स्वात्मसुख - सदगुरुचरणाचें माहात्म्य

सदगुरुचरणाचें माहात्म्य

म्यां नाही केले उग्र तप । नाहीं जपिन्नलों मंत्रजप । योगयाग खटाटेप । नाहीं तीर्थादि भ्रमण ॥५१॥

आह्मा सकळ साधनाचें साधन । हे सदगुरुचें श्रीचरण । तेणें दाविली हे खूण । जग गुरुत्वें नांदे ॥५२॥

आह्मा गुरु तोही गुरु । शिष्य तोही सदगुरु । निपराध तो परमगुरु याचेनि पाये ॥५३॥

ऐशियाचे सांडूनि पाये । कोण कोणा तीर्था जाये । जाऊनि काय प्राप्ती लाहे । हें नकळे मज ॥५४॥

एका एकपणाची नाथिली दिठी । या एकपणाची सोडिली पेटी । मुक्त मुक्ताफळाची मोकळी गांठी । मिरवे जनार्दन चरणीं ॥५५॥

आतां सज्जनीं उपसहावें । हेंही नलगे प्रार्थावें । तेही सदगुरुचि स्वभावें । झाले आह्मा ॥५६॥

ऐशिया जी गुरुनाथा । एका एकत्व चरणीं माथा । ह्नणे वरद जी या ग्रंथा । द्यावा मज ॥५७॥

अज्ञान्याचें अज्ञान फिटे । ज्ञानियांचा ज्ञानाभिमान तुटे । जनीं जनार्दन भेटे । सर्वत्र सदा ॥५८॥

येनें वरप्रसाददानें । भक्ताचेनि भाववचनें । आपणपेया जनार्दनें । दिधलें देख ॥५९॥

आतां एकपणाचेनि नांवें । जन जनार्दनचि आघवें । आणि जनार्दनाचेनि जीवें । जितुसे एका ॥४६०॥

एका एकपणेंवीण आतां । केला यापरी कवी कर्ता । विनवणी संतश्रोता । अवधान द्यावें ॥६१॥