मार्ग सांगतां होये कष्टी । पाहतां अनेक ग्रंथ कोटी ॥
स्वरुपानुभवाच्या गोष्टी । अगम्य त्याला ॥१०१॥
अगम्य म्हणतां गभ्य झालें । ज्ञानोत्कर्षे करोनि भुललें ॥
मग बडबडूं लागले । कांहीचे बाही ॥१०२॥
बडबड वृथा कां करावी । मौन मुद्राची धरावी ॥
सोऽहं शब्दाची जपावी । पवनमाळा ॥१०३॥
पवनमाळा सोऽहं शब्द । हा तव धादांत भेद ॥
सिद्ध होणीचा प्रसाद । पावला आम्हां ॥१०४॥
जेथे स्मरण आणि विस्मरण । नसे धारणा आणि ध्यान ॥
अथवा स्वरुपाची खूण । दृश्य जेथे ॥१०५॥
दृश्याशीच ठाव नाहीं । द्रष्टा करावा तो काई ॥
दर्शनाचेचि संदेहीं । कासिया पडावें ॥१०६॥
हे त्रिपुटी महामाळ । अदृश्य वस्तु ब्रह्मांड गोळ ॥
झणीं होईल विटाळ । आम्हांलागी ॥१०७॥
जरी भय असें धरावें । तरी निः संदेह कैसे व्हावें ॥
गुरुकार्यासी आचरावें । लागेल आम्हां ॥१०८॥
गुरु काय आम्हा वेगळा । सर्व प्रकारें जिव्हाळा ॥
होणार ते त्याची लीळा । तोचि जाणे ॥१०९॥
तोचि जाणे परी नेणें । नेणिवेशी साक्ष होणें ॥
हीं सिद्धाची लक्षणें । जाणती सिद्ध ॥११०॥