गर्भाधासी पाहूं जातां । कर्म नाढळे तत्त्वता ॥
श्रवणद्वारें भक्तिपंथा । रिघे सर्वथा तोचि तो ॥१११॥
दश इंद्रियांचें चिन्ह । श्रवणद्वारें करी श्रवण ॥
तोंचि तयाचें समाधान । जाणे खूण तोचि तो ॥११२॥
सुवास दुर्वास वासना । घ्राणें घेतसे अवधाना ॥
तेथें प्रकटली वेधना । आप आपण तोचि तो ॥११३॥
शब्द सोलीव बहुत कुशळ । गोड, तीक्ष्ण, कडू, रसाळ ॥
द्विदळ टाळे होये घोळ । जिव्हा परिमळ तोचि तो ॥११४॥
गुह्य गुह्यार्थे दाविती । गुह्या वेगळी न चले युक्ति ॥
कर्मभूमिका त्यासी म्हणती । प्रजापती तोचि तो ॥११५॥
आधार दुर्गधीतें टाकी । नीच म्हणती दुर्विवेकी ।
विवेक न करतां घातकी । महत्पातकी तोचि तो ॥११६॥
एवं कर्माचें स्फुरणे । सकळ समाधीचीं लक्षणें ॥
षट्कर्मातें साक्ष होणें । कर्म जाणे तोचि तो ॥११७॥
कर्मलाभें सिद्ध झाला । सिद्ध कर्मारंभ ठेला ॥
स्वानंद चैतन्य पावला । सिद्धान्त केला कर्माचा ॥११८॥
स्वानंदाचें आनंदपण । गुह्य वस्तूचें आकर्षण ॥
सर्वाग देखणें परिपूर्ण । कर्म सौजन्य करावें ॥११९॥
कर्मावेगळी गति न पावे । कर्मावेगळा शुचि नव्हे ॥
कर्मे वासनाक्षय होये । मनोजय कर्माचा ॥१२०॥