तेथें कायसा मी धडफुडा । कर्मसाह्य तो सवंगडा ॥
जयाचे धर्मशब्द तोंडा । कर्मधेंडा नाचवी ॥१०१॥
जेविल्या ढेंकर देती द्विधा । गुदद्वारें होतसे श्रद्धा ॥
एक पोटीं त्रिविध बाधा । साक्ष त्रिशुद्धा तोचि तो ॥१०२॥
आपुलें स्वरुपीं निमग्न । रक्त, श्वेत आणि कृष्ण ॥
जाणीव ते नीलवर्ण । वर्णरहित तोचि तो ॥१०३॥
वर्ण नसतां कर्माचरण । चौथा देह मसुरप्रमाण ॥
पाहूं न शके त्रिगुणगुण । कर्म उन्मन तोचि तो ॥१०४॥
पिंड ब्रह्मांडाचा सांधा । येथे सांधिला रे प्रबुद्धा ॥
हेंचि घडलें जरासंधा । कृष्णद्वंद्वा तोचि तो ॥१०५॥
जैसे बाळ तरुण वृद्ध । निभोनि वाचले ते त्रिविध ॥
तोचि पूर्ण कर्मावबोध । बोधी बोध तोचि तो ॥१०६॥
ऐसी बोधाचि प्रवृत्ती । कर्मे आपुले आप होती ॥
तेव्हांचि ते रुप पावती । कळलें म्हणती तोचि तो ॥१०७॥
एक चाळिती स्वकर्मातें । एक धरिती अकर्मातें ॥
यया दोघा उभयतातें । जाणे यथार्थ तोचि तो ॥१०८॥
आकाश तेजानें व्यापिलें । अंधः कार आइते आले ॥
तेथें स्थूळ जें पाहिलें । कर्म चांगले तोचि तो ॥१०९॥
अथवा साक्षात्कार झाला । डोळा प्रतीतीने पाहिला ॥
कर्मआंधळा तोचि तो भ्रमला । त्रिविध नाथिला तोचि तो ॥११०॥