मार्कण्डेय उवाच
स्थाणुतीर्थप्रभावं तु श्रोतुमिच्छाम्यहं मुने ।
केन सिद्धिरथ प्राप्ता सर्वपापभयापहा ॥१॥
सनत्कुमार उवाच
श्रृणु सर्वमशेषेण स्थाणुमाहात्म्यमुत्तमम् ।
यच्छुत्वा सर्वपापेभ्यो मुक्तो भवति मानवः ॥२॥
एकार्णवे जगत्यस्मिन् पद्ममव्यक्तजन्मनः ।
तस्मिन् ब्रह्मा समुद्भूतः सर्वलोकपितामहः ॥३॥
तस्मान्मरीचिरभवन्मरीचेः कश्यपः सुतः ।
कश्यपादभवद भास्वांस्तस्मान्मनुरजायत ॥४॥
मनोस्तु क्षुवतः पुत्र उत्पन्नो मुखसंभवः ।
पृथिव्या चतुरन्तायां राजासीद धर्मरक्षिता ॥५॥
तस्य पत्नी बभूवाथ भया नाम भयावहा ।
मृत्योः सकासादुत्पन्ना कालस्य दुहिता तदा ॥६॥
तस्यां समभवद वेनो दुरात्मा वेदनिन्दकः ।
स दृष्ट्वा पुत्रवदनं क्रुद्धो राजा वनं ययौ ॥७॥
तत्र कृत्वा तपो घोरं धर्मेणावृत्य रोदसी ।
प्राप्तवान् ब्रह्मसदनं पुनरावृत्तिदुर्लभम् ॥८॥
वेनो राजा समभवत् समस्ते क्षितिमण्डले ।
स मातामहदोषेण तेन कालात्मजात्मजः ॥९॥
घोषयामास नगरे दुरात्मा वेदनिन्दकः ।
न दातव्यं न यष्टव्यं न होतव्यं कदाचन ॥१०॥
अहमेकोऽत्र वै वन्द्यः पूज्योऽहं भवतां सदा ।
मया हि पालिता यूयं निवसध्वं यथासुखम् ॥११॥
तन्मत्तोऽन्यो न देवोऽस्ति युष्माकं यः परायणम् ।
एतच्छुत्वा तु वचनमृषयः सर्व एव ते ॥१२॥
परस्परं समागम्य राजानं वाक्यमब्रुवन् ।
श्रुतिः प्रमाणं धर्मस्य ततो यज्ञः प्रतिष्ठितः ॥१३॥
यज्ञैर्विना नो प्रीयन्ते देवाः स्वर्गनिवासिनः ।
अप्रीता न प्रयच्छन्ति वृष्टिं सस्यस्य वृद्धये ॥१४॥
तस्माद् यज्ञैश्च देवैश्च धार्यते सचराचरम् ।
एतच्छुत्वा क्रोधदृष्टिर्वेनः प्राह पुनः पुनः ॥१५॥
न यष्टव्यं न दातव्यमित्याह क्रोधमूर्च्छितः ।
ततः क्रोधसमाविष्टा ऋषयः सर्व एव ते ॥१६॥
निजघ्नुर्मन्त्रपूतैस्ते कुशैर्वज्रसमन्वितैः ।
ततस्त्वराजके लोके तमसा संवृते तदा ॥१७॥
दस्युभिः पीड्यमानास्तान् ऋषींस्ते शरणं ययुः ।
ततस्ते ऋषयः सर्वे ममन्थुस्तस्य वै करम् ॥१८॥
सव्यं तस्मात् समुत्तस्थौ पुरुषो हस्वदर्शनः ।
तमूचुऋषयः सर्वे निषीदतु भवानिति ॥१९॥
तस्मान्निषादा उत्पन्ना वेनकल्मषसंभवाः ।
ततस्ते ऋषयः सर्वे ममन्थुर्दक्षिणं करम् ॥२०॥
मथ्यमाने करे तस्मिन् उत्पन्नः पुरुषोऽपरः ।
बृहत्सालप्रतीकाशो दिव्यलक्षणलक्षितः ॥२१॥
धनुर्बाणाङ्कितकरश्चक्रध्वजसमन्वितः ।
तमुत्पन्नं तदा दृष्ट्वा सर्वे देवाः सवासवाः ॥२२॥
अभ्यषिञ्चन् पृथिव्यां तं राजानं भूमिपालकम् ।
ततः स रञ्जयामास धर्मेण पृथिवीं तदा ॥२३॥
पित्राऽपराञ्जिता तस्य तेन सा परिपालिता ।
तत्र राजेतिशब्दोऽस्य पृथिव्या रञ्जनादभूत् ॥२४॥
स राज्यं प्राप्य तेभ्यस्तु चिन्तयामास पार्थिवः ।
पिता मम अधर्मिष्ठो यज्ञव्युच्छित्तिकारकः ॥२५॥
कथं तस्य क्रिया कार्या परलोकसुखावहा ।
इत्येवं चिन्तयानस्य नारदोऽभ्याजगाम ह ॥२६॥
तस्मै स चासनं दत्त्वा प्रणिपत्य च पृष्टवान् ।
भगवन् सर्वलोकस्य जानासि त्वं शुभाशुभम् ॥२७॥
पिता मम दुराचारो देवब्राह्मणनिन्दकः ।
स्वकर्मरहितो विप्र परलोकमवाप्तवान् ॥२८॥
ततोऽब्रवीन्नारदस्तं ज्ञात्वा दिव्येन चक्षुषा ।
म्लेच्छमध्ये समुत्पन्नं क्षयकुष्ठसमन्वितम् ॥२९॥
तच्छुत्वा वचनं तस्य नादस्य महात्मनः ।
चिन्तयामास दुःखार्त्तः कथं कार्यं मया भवेत् ॥३०॥
इत्येवं चिन्तयानस्य मतिर्जाता महात्मनः ।
पुत्रः स कथ्यते लोके यः पितृंस्त्रायते भयात् ॥३१॥
एवं संचिन्त्य स तदा नारदं पृष्टवान् मुनिम् ।
तारणं मत्पितुस्तस्य मया कार्यं कथं मुने ॥३२॥
नारद उवाच
गच्छ त्वं तस्य तं देहं तीर्थेषु कुरु निर्मलम् ।
यत्र स्थाणोर्महत्तीर्थं सरः संनिहितं प्रति ॥३३॥
एतच्छुत्वा तु वचनं नारदस्य महात्मनः ।
सचिव राज्यमाधाय राजा स तु जगाम ह ॥३४॥
स गत्वा चोत्तरां भूमिं म्लेच्छमध्ये ददर्श ह ।
कुष्णरोगेण महता क्षयेण च समन्वितम् ॥३५॥
ततः शोकेन महता संतप्तो वाक्यमब्रवीत् ।
हे म्लेच्छा नौमि पुरुषं स्वगृहं च नयाम्यहम् ॥३६॥
तत्राहमेनं निरुजं करिष्ये यदि मन्यथ ।
तथेति सर्वे ते म्लेच्छाः पुरुषं तं दयापरम् ॥३७॥
ऊचुः प्रणतसर्वाङ्गा यथा जानासि तत्कुरु ।
तत आनीय पुरुषाज्शिविकावाहनोचितान् ॥३८॥
दत्त्वा शुल्कं च द्विगुणं सुखेन नयत द्विजम् ।
ततः श्रुत्वा तु वचनं तस्य राज्ञो दयावतः ॥३९॥
गृहीत्वा शिविकां क्षिप्रं कुरुक्षेत्रेण यान्ति ते ।
तत्र नीत्वा स्थाणुतीर्थे अवतार्य च ते गताः ॥४०॥
ततः स राजा मध्याह्ने तं स्त्रापयति वै तदा ।
ततो वायुरन्तरिक्षे इदं वचनमब्रवीत् ॥४१॥
मा तात साहसं कार्षीस्तीर्थे रक्ष प्रयत्नतः ।
अयं पापेन घोरेण अतीव परिवेष्टितः ॥४२॥
वेदनिन्दा महत्पापं यस्यान्तो नैव लभ्यते ।
सोऽयं स्त्रानान्महत्तीर्थं नाशयिष्यति तत्क्षणात् ॥४३॥
एतद वायोर्वचः श्रुत्वा दुःखेन महताऽन्वितः ।
उवाच शोकसंतप्तस्तस्य दुःखेन दुःखितः ।
एष घोरेण पापेन अतीव परिवेष्टितः ॥४४॥
प्रायश्चित्तं करिष्येऽहं यदवदिष्यन्ति देवताः ।
ततस्ता देवताः सर्वा इदं वचनमब्रुवन् ॥४५॥
स्त्रात्वा स्त्रात्व च तीर्थेषु अभिषिञ्चस्व वारिणा ।
ओजसा चुलुकं यावत् प्रतिकूले सरस्वतीम् ॥४६॥
स्त्रात्वा मुक्तिमवाप्नोति पुरुषः श्रद्धायान्वितः ।
एष स्वपोषणपरो देवदूषणतत्परः ॥४७॥
ब्राह्मणैश्च परित्यक्तो नैष शुद्ध्यति कर्हिचित् ।
तस्मादेनं समुद्दिश्य स्त्रात्वा तीर्थेषु भक्तितः ॥४८॥
अभिषिञ्चस्व तोयेन ततः पूतो भविष्यति ।
इत्येतद्वचनं श्रुत्वा कृत्वा तस्याश्रमं ततः ॥४९॥
तीर्थयात्रां ययौ राजा उद्दिश्य जनकं स्वकम् ।
स तेषु प्लावनं कुर्वंस्तीर्थेषु च दिने दिने ॥५०॥
अभ्यषिञ्चत् स्वपितरं तीर्थतोयेन नित्यशः ।
एतस्मिन्नेव काले तु सारमेयो जगाम ह ॥५१॥
स्थाणोर्मठे कौलपतिर्देवद्रव्यस्य रक्षिता ।
परिग्रहस्य द्रव्यस्य परिपालयिता सदा ॥५२॥
प्रियश्च सर्वलोकेषु देवकार्यपरायणः ।
तस्यैवं वर्त्तमानस्य धर्ममार्गे स्थितस्य च ॥५३॥
कालेन चलिता बुद्धिर्देवद्रव्यस्य नाशने ।
तेनाधर्मेण युक्तस्य परलोकगतस्य च ॥५४॥
दृष्ट्वा यमोऽब्रवीद वाक्यं श्वयोनिं व्रज मा चिरम् ।
तद्वाक्यानन्तरं जातः श्वा वै सौगान्धिके वने ॥५५॥
ततः कालेन महता श्वयूथपरिवारितः ।
परिभूतः सरमया दुःखेन महता वृतः ॥५६॥
त्यक्त्वा द्वैतवनं पुण्यं सान्निहत्यं ययौ सरः ।
तस्मिन् प्रविष्टमात्रस्तु स्थाणोरेव प्रसादतः ॥५७॥
अतीव तृषया युक्तः सरस्वत्यां ममज्ज ह ।
तत्र संप्लुतदेहस्तु विमुक्तः सर्वकिल्बिषैः ॥५८॥
आहारलोभेन तदा प्रविवेश कुटीरकम् ।
प्रविशन्तं तदा दृष्ट्वा श्वानं भयसमन्वितः ॥५९॥
स तं पस्पर्श शनकैः स्थाणुतीर्थे ममज्ज ह ।
पततः पूर्वतीर्थेषु विप्रुषैः परिषिञ्चतः ॥६०॥
शुनोऽस्य गात्रसम्भूतैरब्बिन्दुभिः स सिञ्चितः ।
विरक्तदृष्टिश्च शुनः क्षेपेण च ततः परम् ॥६१॥
स्थाणुतीर्थस्य माहात्म्यात् स पुत्रेण च तारितः ।
नियतस्तत्क्षणाज्जातो दिव्यदेहसमन्वितः ।
प्रणिपत्य तदा स्थाणुं स्तुतिं कर्तुं प्रचक्रमे ॥६२॥
वेन उवाच
प्रपद्ये देवमीशानं त्वामजं चन्द्रभूषणम् ।
महादेवं महात्मानं विश्वस्य जगतः पतिम् ॥६३॥
नमस्ते देवदेवेश सर्वशत्रुनिषूदन ।
देवेश बलिविष्टम्भ देवदैत्यैश्च पूजित ॥६४॥
विरुपाक्ष सहस्त्राक्ष त्र्यक्ष यक्षेश्वरप्रिय ।
सर्वतः पाणीपादान्त सर्वतोऽक्षिशिरोमुख ॥६५॥
सर्वतः श्रुतिमल्लोके सर्वमावृत्य तिष्ठसि ।
शङ्कुकर्ण महाकर्ण कुम्भकर्णार्णवालय ॥६६॥
गजेन्द्रकर्ण गोकर्ण पाणिकर्ण नमोऽस्तु ते ।
शतजिह्व शतावर्त शतोदर शतानन ॥६७॥
गायन्ति त्वां गायत्रिणो ह्यर्चयन्त्यर्क्कमर्चिणः ।
ब्रह्माणं त्वा शतक्रतो उद्वंशमिव मेनिरे ॥६८॥
मूर्तौ हि ते महामूर्ते समुद्राम्बुधरास्तथा ।
देवताः सर्व एवात्र गोष्ठे गाव इवासते ॥६९॥
शरीरे तव पश्यामि सोममग्निं जलेश्वरम् ।
नारायणं तथा सूर्य ब्रह्माणं च बृहस्पतिम् ॥७०॥
भगवन् कारणं कार्यं क्रियाकरणमेव तत् ।
प्रभवः प्रलयश्चैव सदसच्चापि दैवतम् ॥७१॥
नमो भवाय शर्वाय वरदायोग्ररुपिणे ।
अन्धकासुरहन्त्रे च पशूनां पतये नमः ॥७२॥
त्रिजटाय त्रिशीर्षाय त्रिशूलासक्तपाणये ।
त्र्यम्बकाय त्रिनेत्राय त्रिपुरघ्न नमोऽस्तु ते ॥७३॥
नमो मुण्डाय चण्डाय अण्डायोत्पत्तिहेतवे ।
डिण्डिमासकहस्ताय डिण्डिमुण्डाय ते नमः ॥७४॥
नमोर्ध्वकेशदंष्ट्राय शुष्काय विकृताय च ।
धूम्रलोहितकृष्णाय नीलग्रीवाय ते नमः ॥७५॥
नमोऽस्त्वप्रतिरुपाय विरुपाय शिवाय च ।
सूर्यमालाय सूर्याय स्वरुपध्वजमालिने ॥७६॥
नमो मानातिमानाय नमः पटुतराय ते ।
नमो गणेन्द्रनाथाय वृषस्कन्धाय धन्विने ॥७७॥
संक्रन्दनाय चण्डाय पर्णधारपुटाय च ।
नमो हिरण्यवर्णाय नमः कनकवर्चसे ॥७८॥
नमः स्तुताय स्तुत्याय स्तुतिस्थाय नमोऽस्तु ते ।
सर्वाय सर्वभक्षाय सर्वभूतशरीरिणे ॥७९॥
नमो होत्रे च हन्त्रे च सितोदग्रपताकिने ।
नमो नम्याय नम्राय नमः कटकटाय च ॥८०॥
नमोऽस्तु कृशनाशाय शायितायोत्थिताय च ।
स्थिताय धावमानाय मुण्डाय कुटिलाय च ॥८१॥
नमो नर्त्तनशीलाय लयवादित्रशालिने ।
नाट्योपहारलुब्धाय मुखवादित्रशालिने ॥८२॥
नमो ज्येष्ठाय श्रष्ठाय बलातिबलघातिने ।
कालनाशाय कालाय संसारक्षयरुपिणे ॥८३॥
हिमवददुहितुः कान्त भैरवाय नमोऽस्तु ते ।
उग्राय च नमो नित्यं नमोऽस्तु दशबाहवे ॥८४॥
चितिभस्माप्रियायैव कपालासक्तपाणये ।
विभीषणाय भीष्माय भीमव्रतधराय च ॥८५॥
नमो विकृतवक्त्राय नमः पूतोग्रदृष्टये ।
पक्वाममांसलुब्धाय तुम्बिवीणाप्रियाय च ॥८६॥
नमो वृषाङ्क्तवृक्षाय गोवृषाभिरुते नमः ।
कटङ्कटाय भीमाय नमः परपराय च ॥८७॥
नमः सर्ववरिष्ठाय वराय वरदायिने ।
नमो विरक्तरक्ताय भावनायाक्षमालिने ॥८८॥
विभेदभेदभिन्नाय छायायै तपनाय च ।
अघोरघोररुपाय घोरघोरतराय च ॥८९॥
नमः शिवाय शान्ताय नमः शान्ततमाय च ।
बहुनेत्रकपालाय एकमूर्ते नमोऽस्तु ते ॥९०॥
नमः क्षुद्राय लुब्धाय यज्ञभागाप्रियाय च ।
पञ्चालाय सिताङ्गाय नमो यमनियामिने ॥९१॥
नमश्चित्रोरुघण्टाय घण्टाघण्टनिघण्टिने ।
सहस्त्रशतघण्टाय घण्टामालविभूषिणे ॥९२॥
प्राणसंघट्टगर्वाय नमः किलिकिलिप्रिये ।
हुंहुंकाराय पाराय हुंहुंकारप्रियाय च ॥९३॥
नमः समसमे नित्यं गृहवृक्षनिकेतिने ।
गर्भमांसश्रृगालाय तारकाय तराय च ॥९४॥
नमो यज्ञाय यजिने हुताय प्रहुताय च ।
यज्ञवाहाय हव्याय तप्याय तपनाय च ॥९५॥
नमस्तु पयसे तुभ्यं तुण्डानां पतये नमः ।
अन्नदायान्नपतये नमो नानान्नभोजिने ॥९६॥
नमः सहस्त्रशीर्षाय सहस्त्रचरणाय च ।
सहस्त्रोद्यतशूलाय सहस्त्राभरणाय च ॥९७॥
बालानुचरगोप्त्रे च बाललीलाविलासिने ।
नमो बालाय वृद्धाय क्षुब्धाय क्षोभणाय च ॥९८॥
गङ्गालुलितकेशाय मुञ्जकेशाय वै नमः ।
नमः षट्कर्मतुष्टाय त्रिकर्मनिरताय च ॥९९॥
नग्नप्राणाय चण्डाय कृशाक्य स्फोटनाय च ।
धर्मार्थकाममोक्षाणां कथ्याय कथना च च ॥१००॥
साङ्ख्याय साङ्ख्यमुख्याय साङ्ख्ययोगमुखाय च ।
नमो विरथरथ्याय चतुष्पथरथाय च ॥१०१॥
कृष्णाजिनोत्तरीयाय व्यालयज्ञोपवीतिने ।
वक्त्रसंधानकेशाय हरिकेश नमोऽस्तु ते ।
त्र्यम्बिकाऽम्बिकनाथाय व्यक्ताव्यक्ताय वेधसे ॥१०२॥
कामकामदकामघ्न तृप्तातृप्तविचारिणे ।
नमः सर्वद पापघ्न कल्पसंख्याविचारिणे ॥१०३॥
महासत्त्व महाबाहो महाबल नमोऽस्तु ते ।
महामेघ महाप्रख्य महाकाल महाद्युते ॥१०४॥
मेघावर्त्त युगावर्त्त चन्द्रार्कपतये नमः ।
त्वमन्नमन्नभोक्ता च पक्वभुक् पावनोत्तम ॥१०५॥
जरायुजाण्डजाश्चैव स्वेदजोद्भिदजाश्च ये ।
त्वमेव देवदेवेश भूतग्रामश्चतुर्विधः ॥१०६॥
स्त्रष्टा चराचरस्यास्य पाता हन्ता तथैव च ।
त्वामाहुर्ब्रह्म विद्वांसो ब्रह्म ब्रह्मविदां गतिम् ॥१०७॥
मनसः परमज्योतिस्वं वायुर्ज्योतिषामपि ।
हंसवृक्षे मधुकरमाहुस्त्वां ब्रह्मवादिनः ॥१०८॥
यजुर्मयो ऋडमयस्त्वामाहुः साममयस्तथा ।
पठ्यसे स्तुतिभिर्नित्यं वेदोपनिषदां गणैः ॥१०९॥
ब्राह्मणाः क्षत्रिया वैश्याः शूद्रा वर्णावराश्च ये ।
त्वमेव मेघसंघाश्च विद्युतोऽशनिगर्जितम् ॥११०॥
संवत्सरस्त्वमृतवो मास्को मासार्धमेव च ।
युगा निमेषाः काष्ठाश्च नक्षत्राणि ग्रहाः कलाः ॥१११॥
वृक्षाणां ककुभोऽसि त्वं गिरिणां हिमवान् गिरिः ।
व्याघ्रो मृगाणां पततां तार्क्ष्योऽनन्तश्च भोगिनाम् ॥११२॥
क्षीरोदोऽस्युदधीनां च यन्त्राणां धनुरेव च ।
वज्रं प्रहरणानां च व्रतानां सत्यमेव च ॥११३॥
त्वमेव द्वेष इच्छा च रागो मोहः क्षमाक्षमे ।
व्यवसायो धृतिर्लोभः कामक्रोधौ जयाजयौ ॥११४॥
त्वं शरी त्वं गदी चापि खटवाङ्गी च शरासनी ।
छेत्ता भेता प्रहर्ताऽसि मन्ता नेता सनातनः ॥११५॥
दशलक्षणसंयुक्तो धर्मोऽर्थः काम एव च ।
समुद्राः सरितो गङ्गा पर्वताश्च सरांसि च ॥११६॥
लतावल्ल्यस्तृणौषध्यः पशवो मृगपक्षिणः ।
द्रव्यकर्मगुणारम्भः कालपुष्पफलप्रदः ॥११७॥
आदिश्चान्तश्च वेदानां गायत्री प्रणवस्तथा ।
लोहितो हरितो नीलः कृष्णः पीतः सितस्तथा ॥११८॥
कद्रुश्च कपिलश्चैव कपोतो मेचकस्तथा ।
सवर्णश्चाप्यवर्णश्च कर्त्ता हर्त्ता त्वमेव हि ॥११९॥
त्वमिन्द्रश्च यमश्चैव वरुणो धनदोऽनिलः ।
उपप्लवश्चित्रभानुः स्वर्भानुर्भानुरेव च ॥१२०॥
शिक्षाहौत्रं त्रिसौपर्णं यजुषां शतरुद्रियम् ।
पवित्रं च पवित्राणां मङ्गलानां च मङ्गलम् ॥१२१॥
तिन्दुको गिरिजो वृक्षो मुद्रं चाखिलजीवनम् ।
प्राणाः सत्त्वं रजश्चैव तमश्च र्पतिपत्पतिः ॥१२२॥
प्राणोऽपानः समानश्च उदानो व्यान एव च ।
उन्मेषश्च निमेषश्च क्षुतं जृम्भितमेव च ॥१२३॥
लोहितान्तर्गतो दृष्टिर्महावक्त्रो महोदरः ।
शुचिरोमा हरिश्मश्रुरुर्ध्वकेशश्चलाचलः ॥१२४॥
गीतवादित्रनृत्यज्ञो गीतवादित्रकप्रियः ।
मत्स्यो जालो जलौकाश्च कालः केलिकला कलिः ॥१२५॥
अकालश्च विकालश्च दुष्कालः काल एव च ।
मृत्युश्च मृत्युकर्ता च यक्षो यक्षभयंकरः ॥१२६॥
संवर्त्तकोऽन्तकश्चैव संवर्त्तकबलाहकः ।
घण्टा घण्टी महाघण्टी चिरी माली च मातलिः ॥१२७॥
ब्रह्मकालयमाग्नीनां दण्डी मुण्डी त्रिमुण्डधृक् ।
चतुर्युगश्चतुर्वेदश्चातुर्होत्रप्रवर्तकः ॥१२८॥
चातुराश्रम्यनेता च चातुर्वर्ण्यकरस्तथा ।
नित्यमक्षप्रियो धूर्तो गणाध्यक्षो गणाधिपः ॥१२९॥
रक्तमाल्याम्बरधरो गिरिको गिरिकप्रियः ।
शिल्पं च शिल्पिनां श्रेष्ठः सर्वशिल्पप्रवर्त्तकः ॥१३०॥
भगनेत्राङ्कुशश्चण्डः पूष्णो दन्तविनाशनः ।
स्वाहा स्वधा वषट्कारो नमस्कारो नमो नमः ॥१३१॥
गूढव्रतो गुह्यतपास्तारकास्तारकामयः ।
धाता विधाता संधाता पृथिव्या धरणोऽपरः ॥१३२॥
ब्रह्मा तपश्च सत्यं च व्रतचर्यमथार्जवम् ।
भूतात्मा भूतकृद भूतिर्भूतभव्यभवोद्भवः ॥१३३॥
भूर्भुवः स्वऋतं चैव ध्रुवो दान्तो महेश्वरः ।
दीक्षितोऽदीक्षितः कान्तो दुर्दान्तो दान्तसम्भवः ॥१३४॥
चन्द्रावर्तो युगावर्त्तः संवर्त्तकप्रवर्त्तकः ।
बिन्दुः कामो ह्नणुः स्थूलः कर्णिकारस्त्रजप्रियः ॥१३५॥
नन्दीमुखो भीममुखः सुमुखो दुर्मुखस्तथा ।
हिरण्यगर्भः शकुनिर्महोरगपतिर्विराट् ॥१३६॥
अधर्महा महादेवो दण्डधारो गणोत्कटः ।
गोनर्दो गोप्रतारश्च गोवृषेश्वरवाहनः ॥१३७॥
त्रैलोक्यगोप्ता गोविन्दो गोमार्गो मार्ग एव च ।
स्थिरः श्रेष्ठश्च स्थाणुश्च विक्रोशः क्रोध एव च ॥१३८॥
दुर्वारणो दुर्विषहो दुःसहो दुरतिक्रमः ।
दुर्द्धर्षो दुष्प्रकाशश्च दुर्दर्शो दुर्जयो जयः ॥१३९॥
शशाङ्क्तानलशीतोष्णः क्षुत्तृष्णा च निरामयः ।
आधयो व्याधयश्चैव व्याधिहा व्याधिनाशनः ॥१४०॥
समूहश्च समूहस्य हन्ता देवः सनातनः ।
शिखण्डी पुण्डरीकाक्षः पुण्डरीकवनालयः ॥१४१॥
त्र्यम्बको दण्डधारश्च उग्रदंष्ट्रः कुलान्तकः ।
विषापहः सुरश्रेष्ठः सोमपास्त्वं मरुत्पते ।
अमृताशी जगन्नाथो देवदेव गणेश्वरः ॥१४२॥
मधुश्च्युतानां मधुपो ब्रह्मवाक् त्वं घृतच्युत ।
सर्वलोकस्य भोक्ता त्वं सर्वलोकपितामहः ॥१४३॥
हिरण्यरेताः पुरुषस्त्वमेकः त्वं स्त्री पुमांस्त्वं हि नपुंसकं च ।
बालो युवा स्थविरो देवदंष्ट्रा त्वन्नो गिरिर्विश्वकृद विश्वहर्ता ॥१४४॥
त्वं वै धाता विश्वकृतां वरेण्यस्त्वां पूजयन्ति प्रणताः सदैव ।
चन्द्रादित्यौ चक्षुषी ते भवान् हि त्वमेव चाग्निः प्रपितामहश्च ।
आराध्य त्वां सरस्वतीं वाग्लभन्ते अहोरात्रे निमिषोन्मेषकर्त्ता ॥१४५॥
न ब्रह्मा न च गोविन्दः पौराणा ऋषयो न ते ।
माहात्म्यं वेदितुं शक्ता याथातथ्येन शंकर ॥१४६॥
पुंसां शतसहस्त्राणि यत्समावृत्य तिष्ठति ।
महतस्तमसः पारे गोप्ता मन्ता भवान् सदा ॥१४७॥
यं विनिद्रा जितश्वासाः सत्त्वस्थाः संयतेन्द्रियाः ।
ज्योतिः पश्यन्ति युञ्जानास्तस्मै योगात्मने नमः ॥१४८॥
या मूर्तयश्च सूक्ष्मास्ते न शक्या या निदर्शितुम् ।
ताभिर्मां सततं रक्ष पिता पुत्रमिवौरसम् ॥१४९॥
रक्ष मां रक्षणीयोऽहं तवानघ नमोऽस्तु ते ।
भक्तानुकम्पी भगवान् भक्तश्चाहं सदा त्वयि ॥१५०॥
जटिने दण्डिने नित्यं लम्बोदरशरीरिणे ।
कमण्डलुनिषङ्गाय तस्मै रुद्रात्मने नमः ॥१५१॥
यस्य केशेषु जीमूता नद्यः सर्वाङ्गसन्धिषु ।
कुक्षौ समुद्राश्चत्वारस्तस्मै तोयात्मने नमः ॥१५२॥
संभक्ष्य सर्वभूतानि युगान्ते पर्युपस्थिते ।
यः शेते जलमध्यस्थस्तं प्रपद्येऽम्बुशायिनम् ॥१५३॥
प्रविश्य वदनं राहोर्यः सोमं पिबते निशि ।
ग्रसत्यर्कं च स्वर्भानू रक्षितस्तव तेजसा ॥१५४॥
ये चात्र पतिता गर्भा रुद्रगन्धस्य रक्षणे ।
नमस्तेऽस्तु स्वधा स्वाहा प्राप्नुवन्ति तदद्भुते ॥१५५॥
येऽङ्गुष्ठमात्राः पुरुषा देहस्थाः सर्वदेहिनाम् ।
रक्षन्तु ते हि मां नित्यं ते मामाप्याययन्तु वै ॥१५६॥
ये नदीषु समुद्रेषु पर्वतेषु गुहासु च ।
वृक्षमूलेषु गोष्ठेषु कान्तारगहनेषु च ॥१५७॥
चतुष्पथेषु रथ्यासु चत्वरेषु सभासु च ।
हस्त्यश्वरथशालासु जीर्णोद्यानालयेषु च ॥१५८॥
ये च पञ्चसु भूतेषु दिशासु विदिशासु च ।
चन्द्रार्कयोर्मध्यगता ये च चन्द्रार्करश्मिषु ॥१५९॥
रसातलगता ये च ये च तस्मात् परं गताः ।
नमस्तेभ्यो नमस्तेभ्यो नमस्तेभ्यश्च नित्यशः ॥१६०॥
येषां न विद्यते संख्या प्रमाणं रुपमेव च ।
असंख्येयगणा रुद्रा नमस्तेभ्योऽस्तु नित्यशः ॥१६१॥
प्रसीद मम भद्रं ते तव भावगतस्य च ।
त्वयि मे हदयं देव त्वयि बुद्धिर्मतिस्त्वयि ॥१६२॥
स्तुत्वैवं स महादेवं विरराम द्विजोत्तमः ॥१६३॥