एक तूं ही निरंकार (३३१)
जगात राहून सर्व जगाशी बेशक सारे व्यवहर करा ।
सुतदारा अन सगे सोयरे यांच्या संगे प्रेम करा ।
परि आम्हां अपुल्या गांवाचा विसर कदापी ना व्हावा ।
चार दिवस राहून जगी या जाणे आहे ज्या गांवा ।
अंगसंग व्यापून प्रभु हा सदैव याचे ध्यान करा ।
'अवतार' म्हणे की गुरुभक्तांनो संतांचा सन्मान करा ।
*
एक तूं ही निरंकार (३३२)
लोक बोलती जगात राहुन देव भेटणे कठीन अती ।
स्त्रिया पुत्र समवेत राहूनी भक्त म्हणविणे कठीण अती ।
विना समाधी विना तपस्या योगी होणे कठीण अती ।
सदैव राहुनी मायेमाजी हरि तोषविणे कठीण अती ।
पूर्ण शरण मी त्या सदगुरुला ज्याने मज हे जाणविले ।
'अवतार' म्हणे या राहुन जगती ज्ञान प्रभुचे मिळवियले ।
*
एक तूं ही निरंकार (३३३)
कोणी सुंदर काया दिधली कोणी जगता रचियले ।
रवि चद्राचा कोन घडविता कुणी आकाश निर्मियले ।
सकल वस्तू ज्याने पुरविल्या तया कधी तू आठविला ।
कुणी दिले बुद्धी चातुर्य असे कुणाची ही लीला ।
कवण्या कारण आला जगती अंती कुठे आहे जाणे ।
'अवतार' म्हणे हे दैवी रहस्य गुरुकरवी जाणूनी घेणे ।
*
एक तूं ही निरंकार (३३४)
ज्याचे आम्ही सकल पुत्र हे दावी मज कोण तो पिता ।
ज्याने रचिली सृष्टी सारी दावी तया कोण तो स्वतः ।
लाख करोडो नांवे ज्याची दावी कोण तो मज नामी ।
नाम जयाचे जगात चाले दावी कोण तो मज स्वामी ।
रंग रूपाहुनी न्यारा स्वामी वेद ग्रंथ ऐसे वदती ।
विरळे कुणी 'अवतार' जगी ते रहस्य याचे अनुभवीती ।
*
एक तूं ही निरंकार (३३५)
प्रसन्न होई ना हरि कदापी संयम पूजा पाठाने ।
प्रसन्न होई ना हरि कदापी तीर्थ स्नाने करन्याने ।
प्रसन्न होई ना हरि कदापी सुस्वर भजने गाण्याने ।
प्रसन्न होई ना हरि कदापी पुण्यदान करविण्याने ।
चरण धरीतां पूर्ण गुरुचे तरीच ईश्‍वर वश होई ।
म्हणे 'अवतार' कुणी नर विरळा दैवी भेद जाणुन घेई ।
*
एक तूं ही निरंकार (३३६)
जात पात अन् चालीरिती प्रभु निर्मिती काही नाही ।
हिन्दु मुस्लिम शीख ईसाई हरिने बनविले नाही ।
जन्माताच धर्माची चिह्ने संगे कुणी ना आणियली ।
आहार राहणीमान बंधने प्रभुने कुणा न लावियली ।
मानवतेचा धर्म आपुला पुर्ण होय हरी प्राप्तीने ।
'अवतार' हे सारे मिटती झगडे शरण गुरुला येण्याने ।
*
एक तूं ही निरंकार (३३७)
गर्व कुणाला असे स्वतःचा गर्व कुणा संपत्तीचा ।
गर्व कुणाला अधिकाराचा गर्व कुणाला शक्तीचा ।
गर्व कुणाला कुळ वंशाचा गर्व कुणा धन दौलतीचा ।
गर्व कुणाला सतवचनाचा गर्व कुणा साधुत्वाचा ।
गर्व कुणाला असे कलेचा असे कुणा कर्तृत्वाचा ।
'अवतार' भक्त तो जगतमाजी गर्व धरी आपुल्या गुरुचा ।
*
एक तूं ही निरंकार (३३८)
लोक बोलती मन शुद्धीवीण प्रभु भेटणे शक्य नसे ।
जोवर मन हे शच्छ न होई राम अंतरी कधी न वसे ।
मलीन अती कपड्यांना जैसे धोबी धूरुनी स्वच्छ करी ।
तैशापरी हा पूर्ण सदगुरु सारे अवगुण माफ करी ।
गुरु कॄपेने दुःख आपदा नष्ट क्षणामाजी होती ।
'अवतार' जीव गुरुचरण धरीतां सदैव काळ सुखी होती ।
*
एक तूं ही निरंकार (३३९)
लोक बोलती घर त्यागुनी जाय बनी तोची संत ।
सुंदर सुंदर त्यागुनी वस्त्रे भगवे घाली तो संत ।
संत असे जो लावी समाधी भस्म लावी तोची संत ।
लोक बोलती प्राणायाने ध्यान धरी तोची संत ।
गृहस्थी राहून प्रभु मिळविणे संतांची ही परम्परा ।
'अवतार' सदगुरु मिळता पूरा देव पहिला आज खरा ।
*
एक तूं ही निरंकार (३४०)
वैज्ञानिक अन विद्वानांनी शक्तीशाली बाँम्ब बनविले ।
विनाश होईल दुनिया सारी ऐसे बाँम्ब जगी आले ।
प्रयोग करण्या महासागरी बाँम्ब स्फोट किती केले ।
जीव विनाशासाठी बाँम्ब हे ठायी ठायी चालविले ।
संजीवनी सदगुरुने जगती औषध ऐसे बनवियले ।
'अवतार' म्हणे मी मरता मरता जीवन मज याने दिधले ।