पतिनिमित्त पती तुजला प्रिये प्रिय असें म्हणतां सहसा नये
परम आवडि आपुलि आपणा वळख तूं तुज टांकुनि मींपणा ॥१॥
पुरुषही स्व - सुखार्थ सुखें स्त्रियां म्हणतसे सकळांहुनि ते प्रिया
परम आवडि आपुलि आपणा वळख तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥२॥
सनयनें सदनें विविधें धनें निज - सुखाऽर्थ समस्तहि साधनें
परम आवडि आपुलि आपणा वळख तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥३॥
सकळ आवडि काळ - बळें तुटे परि निजीं निजतान कधीं विटे
परम आवडि आपुलि आपणा वळख तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥४॥
प्रियहि अप्रिय होय घडीघडी परि कदापि नये निज नाऽवडी
परम आवडि आपुलि आपणा वळख तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥५॥
वळखिनें भलतें प्रिय मानिती नवल कीं प्रिय हें जन नेणती
परम आवडि आपुलि आपणा वळख तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥६॥
निजबळें सुखही तरि सांपडे बहुत जो प्रिय तो बहु आवडे
परम आवडि आपुलि आपणा वळख तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥७॥
स्वसुख तेंचि सुषुप्तिंजसेंउरे तधिंतरी विषयांतहि तें स्फुरे
परम आवडि आपुली आपणा वळख तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥८॥
सुख - सुधाकर - राहु अहंकृती निज म्हणोनि तरी प्रिय मानिती
परम आवडि आपुलि आपणा वळख तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥९॥
नयनि राहु शशीकरितां दिसे तसि अहंकृति त्यास्तव उल्लसे
परम आवडि आपुलि आपणा वळख तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥१०॥
इतर ईश्वर मानितित्यांजना निज - सुखाऽर्थचि कींतदुपासला
परम आवडि आपुलि आपणा वळख तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥११॥
हरिकृपेचकरुनि निजाऽत्मता मिळलि त्यांसचि तो प्रिय तत्वता
परम आवडि आपुलि आपणा वळखं तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥१२॥
नभ घटांतिल तेंचि मळांतरीं प्रिय असा कळल्याउपरी हरी
परम आवडि आपुलि आपणा वळख तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥१३॥
सहज तो मयजोचि अहो हरी प्रिय मुकुंद असें कळल्यावरी
परम आवडि आपुलि आपणा वळखं तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥१४॥
कळलिया हरिची सकळाऽत्मता मग कळे हरि - भक्ति अखंडता
परम आवडि आपुलि आपणा वळखं तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥१५॥
जड शरीरचि आपण या कामें प्रियतमें कळलें स्थिर - जंगमें
परम आवडि आपुलि आपणा वळखं तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥१६॥
श्रम कपाटहि तें जरि ऊघडे सुख उदंड अखंडचि सांपडे
परम आवडि आपुलि आपणा वळखं तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥१७॥
प्रिय - सुधा उपदेश गिराप्रिनी करुनि वामन तीस म्हणे सती
परम आवडि आपुलि आपणा वळखं तूं तुज टाकुनि मींपणा ॥१८॥