श्रीउद्धव उवाच ।
त्वं ब्रह्म परमं साक्षाद् अनाद्यन्तमपावृतम् ।
सर्वेषामपि भावानां त्राणस्थित्यप्ययोद्भवः ॥१॥
भूतभौतिकांचें तूं कारण । तुझेनि जन्म-स्थिति-निदान ।
इतुकें करोनि अकर्ता जाण । ब्रह्म परिपूर्ण तूं यालागीं ॥७८॥
म्हणसी उत्पत्ति स्थिति मरण । भूतांतें प्रकृति करी जाण ।
ते प्रकृति तुझे अधीन । तुझेनि चलन प्रकृतीसी ॥७९॥
यालागीं प्रकृति ते परतंत्र । तूं परमात्मा स्वतंत्र ।
अनादि अव्यवो अपार । श्रुतींसी पार न कळेचि ॥८०॥
प्रकृतीसी तुझें आवरण । तूं अनंत गा निरावरण ।
जीवांचे स्वरूप गा तूं आपण । परी जीवपण तुज नाहीं ॥८१॥
जीवू तितुका अज्ञानयुक्त । तूं ज्ञानाज्ञानातीत निश्चित ।
यालागीं ब्रह्म तूं साक्षात । अविनाशवंत अपरोक्ष ॥८२॥
तो तूं अपरोक्ष कैसा म्हणशी । सर्वीं सर्वत्र सबाह्य असशी ।
ऐसा असोनि अतर्क्य होशीं । हृषीकेशी तें ऐक ॥८३॥