भजन - ७६
गुरु येउनी मज भेटला, नि 'भक्ति कर' म्हणे ।
'विसरूच नको श्रीहरी, अति प्रेम धर' म्हणे ॥धृ॥
'अति लीन वाग लोकि या, परलोक साधण्या ।
जे दुष्ट लोक त्यांची, संगतीच हर' म्हणे ॥१॥
'नच एक क्षणही खोवी, निंदनी कुणाचिया ।
मन शुध्द करी, द्रोह-कपट सर्व हर' म्हणे ॥२॥
'दिसताति सर्व जीव, प्रेम भरुनि पाहि त्या ।
प्रभुची सखा जनी-वनी हा, भाव धर' म्हणे ॥३॥
'नीती नि न्याय ठेवुनी, संसारि वाग तू' ।
तुकड्यास सदा 'सत्यप्राप्ति, हाचि वर' म्हणे ॥४॥
भजन - ७७
कुणि येउनि मज वेड तुझे, लाविले हरी ! ।
नव्हतीच अशी मोहनी, तुझी मनावरी ॥धृ॥
काम-धाम नाठवते, मार्गि चालता ।
पाहु कुठे तुजसि ? गमे, अंतरी वरी ॥१॥
बोलता कुणाशि याद ये, तुझी झणीं ।
वेडियापरीच पाहती, मला तरी ॥२॥
झोप नाहि नेत्रि, जाग नाहि जागता ।
कार्य साधता न कार्य, वाटते करी ॥३॥
रंग एकसा, निशेपरीच वाटतो ।
तुकड्याची वेळ ही, अशीच राखजो तरी ॥४॥
भजन - ७८
मज वेडिया पहाताच, तुम्हा वेड लागु द्या ।
बिघडा असेच भक्तिसी नि वृत्ति जागु द्या ॥धृ॥
हे ऎकता जसे मनी तसेच राहु द्या ।
मग वागुनी जनी, वनी, जिवासि रंगु द्या ॥१॥
मजहुनि अधीक थोर थोर, जन्म पावु द्या ।
जरि आज भासती तरी, अधीक वाढु द्या ॥२॥
हरिभक्त होउ द्या नि पाप-मुक्त होउ द्या ।
मज लोपवोनि अधिक तेज, लोकि सेवु द्या ॥३॥
तुकड्याचि आस येवढीच पूर्ण होउ द्या ।
मिटवोनि द्रोह-बुध्दि, लोकि प्रेम वाहु द्या ॥४॥
भजन - ७९
नवल वानु मी किती गुरुचे ? नवल वानु० ॥धृ॥
दुःसंगाने भ्रमलो आम्ही, त्यांनी दिली सुमती ॥१॥
अंधाराते दावुनि बोधे, लावि प्रकाशा-पथी ॥२॥
जग हे भ्रमबाजारी भुलले, विसले तव निश्चिती ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे निज ओळख, दावित सत्संगती ॥४॥
भजन - ८०
कर आपुला गुरु सगा, गड्या रे ! कर अपुला० ॥धृ॥
सद्गुरुज्ञानाविण सुख नाही, का भ्रमलासी उगा ? ॥१॥
चलतीचे जगि सगे-सोयरे, शेवटि देतिल दगा ॥२॥
गुरु-भजनाचे अंजन घालुनि, दुर कर माया-ढगा ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे नित नेमे, विसरु नको लक्ष्य गा ॥४॥