(गीति)
सनक सनंदन यांना, केलें सर्वज्ञ पाहुनी भक्ती ।
केली विनायकाची, मूर्ती सुंदर करुन ती भक्ती ॥१॥
हेमाचें रत्नांचें, मंदिर निर्मित करुन त्यामाजी ।
मूर्ती स्थापित केली, वापी निर्मित तया स्थळामाजी ॥२॥
त्या वापीला देती, नाम असें तें गणेशकुंड बरें ।
पूजित काशीराजा, सर्व जनांसहित मूर्ति एकसरें ॥३॥
भूपति विनायकासह, परतुन नगरांत तेधवां आला ।
ऐशा साक्षात्कारा, पाहुन भूपति मुदीत तो झाला ॥४॥
विधिला व्यासें पुशिलें, कश्यपसुत प्रथम जात विप्रघरीं ।
गेला नाहीं इतरां, भक्त जनांच्या घरास त्या नगरीं ॥५॥
त्या विप्राला दिधलें, पुष्कळ धन कारणास सांगावें ।
त्याची अनन्यभक्ती, कारण हें कथित कीं मनोभावें ॥६॥
पूर्वी एका व्याधें, गणपतिला पूजिलें शमीपानें ।
भक्तीनें वश होउन, दिधली मुक्ती सलोकता प्रभुनें ॥७॥
तस्मात् भक्ति श्रेष्ठ, व्यासा जाणे विधी कथी साच ।
भृगु सांगती कथा या, भूपालागीं पुनीतशा साच ॥८॥