पंखसुंदर प्रवासी निळ्या आभाळवाटांचे
किती डौलाचे, रुपाचे, कसे देखण्या थाटाचे !
उभारुन दोन्ही पंख झेपा उंच उंच घेती
आणि भुईची लेकरे थेट आभाळात जाती !
पी, पी, टिटीह टिटीह, चिव चिव, कुहू कुहू
तर्हेतर्हेचे हे सूर, किती ऐकू ? काय पाहू ?
चोची करडया, पिवळ्या, डोळे रत्नमाणकांचे,
पंख फुटून आनंद जणू भोवताली नाचे !
कसे टिपतात दाणे, कशा वेळावती माना,
गळा फुगवून कुणी घेती सुरेलशा ताना !
अंगणात, रानामध्ये, झाडांवर, नदीकाठी
देवाघरची खेळणी आम्हां छोटया बाळांसाठी
असे भरारते पंख फुटतील का मलाही ?
साद घालते पहा ना आभाळ नि दिशा दाही !