जमाना आला उफराटा । सुन सासूला लावी बट्टा ॥धृ०॥
लेक बापाशीं लावी आवभाषी । शिष्य गांजितो गुरुशीं । जावई सासूला म्हणतो तूं काशी ।
लवंडून देतो मातेशीं ॥चाल॥ मेहुणीचा चालवी लाड । बहिणीला म्हणे तूं रांड । चाल निघ घरांतुन द्वाड ।
तुझी नाहींग मजला चाड । माझी बायकोच मजला गोड । नाहीं सासर्याची ठेवली भीड ।
बेटा लबाड पाहून बापाला लटका धरी ताठा । जमाना आला आला उफराटा ॥सून० ॥१॥
धन्यावर चाकर झाले फिखान । उलटून पडले बेइमान । सावकाराशीं कुळ गेलें बदलून ।
करीती मुदत लबाडीनें ॥चाल॥ अशी कलियुगाची रीत । सोय नाहीं दरबारांत । खर्याचें खोटें होत ।
पाटील हकिमाचें मत । कीं बुडवावी रयत । खासदार झाले राऊत । शिपाई हाकिती आऊत ।
झाले भवानीचे भूत । जोशी झाले पंडीत । भट करी वटकिशीं मोहोबत । दप्तर पडलें सांदींत ।
आतां तरी पाहे अक्कल धरी भटा । जमाना आला आला उफराटा ॥सुन० ॥२॥
मारवाडयानें दुनया नाडली फार । करिती भलताच व्यापार । साळी कोष्टी शिंपी सोनार ।
हे तो झाले सरदार ॥चाल॥ असा कलीचा वारा । गरती जाती परदारां । दोहीं कुळीं पाडिती आंधारा ।
तेलाचा उणा पावशेरां । तुटपुंज्या करितो तोरा । फुगून बसला पीसारा । ताथावर हाणीतील वारा ।
तो या काळा मधें बरा । फंदी म्हणे अक्कल धरा । मज गव्हरा । दे कलगीवर सोटा । जमाना आला० ॥३॥