एकलेपणाची आग लागली ह्रुदया ;
घनदाट दाटली विषण्णतेची छाया.
तडफडे जिवाचें पांखरु केविलवाणें,
होत ना सहन त्या एकलकोंडें जगणें !
जोडीस शोधितें उदात्त अपुल्यावाणी;
प्रतिशब्द जिवाचा न दिला अजुनी कोणी !
गुम्फीत कल्पनाजाला । गुंगणें,
गुरफटुनि त्यांत जीवाला । टाकणें,
रंगीत स्वप्नसृष्टीला । उठविणें ;
ही स्वप्नसृष्टि पटतसे जिवाला वेडया;
ही सुवर्णलंका दिपवित अवघी ह्रुदया !
परि इंद्रजाल हें जात जघीं विरुनीया,
एकलेपणाची आग लागते ह्रुदया !