'तूं माझी अन् तुझा मीच,' ही खातर ना जोंवरी,
प्रीतिची हूल फुकट ना तरी !
गालाला पडते खळी मला पाहुनी,
ही नजर पाहते धरणी न्याहाळुनी !
भयभीत प्रीत थरकते लीन लोचनीं,
ऒंठाची थरथरत पाकळी,----बोल गडे, झडकरी !
प्रीतिची हूल फुकट ना तरी !
जिवाजिवाची अभंग जडली जोड असे ही जरी,
भिति मग कोणाची अंतरीं ?
ही गांठ भिडेची तांत गळ्या लाविल ;
हिरव्याचीं पिवळीं पानें हीं होतिल !
प्रीतिच्या फुलाचा वास उडुन जाइल ;
फसाल पुरत्या, बसाल गाळित घळ्घळ अश्रू-झरी !
प्रीतिची हूल फुकट ना तरी !