आला हाऽऽ दारिं उभा,ऽऽ वसंत फेरीवाला ! ध्रु०
पोतें खांद्यावरि सौद्याचें देइल ज्याचें त्याला. १
कुणीं लाविला गुलाब-बेला, घर न पुरे वासाला. २
कुणीं पेरिले अंगणिं कांटे वाव न पद देण्याला. ३
कुणीं पेरिले पेरू-आंबे, वाण न माधुर्याला. ४
कुणीं लाविल्या बोरीबाभळि, हाणिति कर कर्माला. ५
चोख दयाळू फेरीवाला, त्याला दोष कशाला ? ६
लावुनि पालवि खुलवुनि फुलवुनि देइ परत कांट्याला ७
दाम तसा घ्या माल मोजुनी, बोल इथे कोणाला ? ८