मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|गाणी व कविता|भा. रा. तांबे|संग्रह १|
गेली ज्योति विंझोनिया

गेली ज्योति विंझोनिया

भा.रा.तांबे यांच्या कविता अत्यंत हळुवार असून त्या मनाला भिडतात


गेली ज्योती विझोनिया मग फुका फुंका तयाला किती,

ओता आत घृता, रचोनि समिधा प्रार्था फुलें वाहुनी

झालें स्थंडिल थंडगार मृत तें, ज्योती न ये आंतुनी,

चालूं द्या मग वेदघोष तुमचा, ती वेदिशला रिती.

 

गेली ती शुचिता, पवित्र झळके कोठोनि कांती तिथे ?

लावा दीपशता मशाल उजळा, कर्पूर जाळा उठा,

घंटा घूर पिटा, फुका मग फुका शंखा, नगारा पिटा

थट्टा ती मग वस्तुची ! सकळही कीं फोल छायाचि ते.

 

प्रीतिज्योति विलासिनीच ह्रदया टाकूनि गेल्यावरी

सारी भूप्रमदावली मग झटो, पेटेल कां ती तिथे ?

गेला जादु, पिशाच विश्व मग हें निस्सत्त्व छायेपरी

इंदू इंदु न तो; पिशाच विधुचें ! तारे, रवी हीं भुतें !

 

"जातां मी रविचंद्र येतिल जसे तैसेच"- कां गे अशी

कांते, निष्ठुर बोलुनी ह्रदय हें फाडूनिया टाकिशी ?

N/A

कवी - भा. रा. तांबे

काव्य प्रकार - सुनीत

वृत्त - शार्दूलविक्रीडित

ठिकाण - देवास

दिनांक - ३ ऑगस्ट १९०३

Last Updated : October 11, 2012

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP