॥ श्लोक ॥
युक्त भगैः स्वैरितरत्र वाधृवैः स्व एव धामन् रममाणमीश्वरम् ॥ तद्दर्शनाल्हादपररिप्लुतांतरो हृश्यत्तनुः प्रेमभराश्रुलोचनः ॥१७॥
॥ टीका ॥
षड्गुणभाग्यें भाग्यवंत ॥ यालागीं बोलिजे भगवंत ॥ ज्ञानवैराग्य ऐश्वर्यवंत ॥ यशश्रीमंत औदार्येसी ॥५८॥
हे साही गुण भगवंतीं ॥ सहज स्वाभाविक असती ॥ योगानें करितां भगवद्भक्ती ॥ षड्गुणप्राप्ती तत्प्रसादें पैं ॥५९॥
सहज षड्गुण भगवंतीं ॥ योगियां आगंतुक प्राप्ती ॥ भक्तांते भगवंत ह्मणती ॥ जाण निश्चितीं या हेतू ॥२६०॥
पावोनी षड्गुणप्राप्ती ॥ भक्तांतें भगवंत ह्मणती ॥ ऐकें तयांची नामकीर्ती ॥ संक्षिप्तस्थिती सांगेन तुज ॥६१॥
वसिष्ट वामदेव नारद ॥ व्यास वाल्मीक प्रल्हाद ॥ शुक षड्गुणी प्रसिद्ध ॥ इत्यादि अनुवाद भगवद्रूप पैं ॥६२॥
अगाध हरीचें उदारपण ॥ दासां देऊनियां षड्गुण ॥ भगवद्रूपीं परिपूर्ण ॥ त्यांसी भिन्नपणें न देखे स्वयें ॥६३॥
देउनी षड्गुण संपत्ती ॥ भक्त भगवद्रूप होती ॥ त्यांची उरोंनेंदी भिन्न वृत्ती ॥ चिदात्मस्थिती निजबोधें ॥६४॥
नवल सामर्थ्याचें औदार्य ॥ आपणासगट दे षड्गुणैश्वर्य ॥ अभिन्नज्ञानें तेजवीर्य ॥ परात्परवर्य महामहिमा ॥२६५॥
मर्दुनी भक्तांचा जीवकण ॥ भेद निरसुनी दे षड्गुण ॥ स्वयें स्वरूपीं रमारमण ॥ स्वानंदमयपूर्ण परमात्मा ॥६६॥
यापरी श्रीनारायण ॥ आनंदविग्रही चिद्घन ॥ त्यातें देखोनि चतुरानन ॥ विस्मयें पूर्ण जाहला असे ॥६७॥
धवकरी देखिला हृषीकेशी ॥ घवकरी सत्त्व दाटलें त्यासी ॥ प्रेम नसांवरे ब्रह्मयासी ॥ सुखोर्मीसी विव्हळ होत ॥६८॥
घवघवीत शामसुंदर ॥ देखतां मनीं मना विसर ॥ चढिला सुखाचा महापुर ॥ त्यामाजीं संसार बुडों पाहे ॥६९॥
चित्त चिंतेसी विसरलें ॥ अहंसोहं एक जाहलें ॥ बुद्धिबोधा खेंव पडिलें ॥ भरितें दाटलें सत्वाचें त्या ॥२७०॥
निजात्मज्योती लखलखिली ॥ तेणें हरिखें जीवदशा लाजिली ॥ देहीं देहत्वाची स्फूर्ति गेली ॥ विषयाची झाली पाहांट तेथें ॥७१॥
मोडिलें त्रिपुटीचें विंदान ॥ मावळोंलागे विकारभगण ॥ जीवाशिवा होऊं पाहे लग्न ॥ मधुपर्कविधान शुद्धसत्वें केलें ॥७२॥
गुरुकृपा अरुणोदय होत ॥ अज्ञानअंधार जाय तेथे ॥ इंद्रियें विषयीं नियुक्त ॥ तीं उठूं पाहत निजबोधें ॥७३॥
कंठीं अतिबाष्प दाटला ॥ तेणें शब्दव्यवहार खुंटला ॥ गदगदोनीरोमांचित जाहला ॥ सर्वांगीं चालिला स्वेदकंप ॥७४॥
अंतरीं हर्ष कोंदाटोनी ॥ आनंदाश्रु लोटले नयनीं ॥ स्फुंदे सुखोर्मींच्या स्फुंदनीं ॥ हर्षें विव्हळोनी विधाता पैं ॥२७५॥
ते सत्त्वावस्था आवरोन ॥ अंगींचा स्वेद परिमार्जून ॥ ब्रह्मां सावधान होऊन ॥ वंदी श्रीचरण नारायणाचें ॥७६॥