डॉ. नंदू मुलमुले - खिडकीशी चिमणी यायचं बंद झ...

खिडकीशी चिमणी यायचं बंद झाल्यापासून
मलाही पत्रही यायचं बंद झालयं
आता आठवणीसारखी
जुनीच पत्र शोधत बसलोय

भाऊ पत्र लिहीत असे तेव्हा
त्याच्या ‘ अनेक आशीर्वाद ’ मध्ये
आशीर्वादाचा हात जाणवे पाठीवर

आईच्या पत्राला
स्वयंपाकघरातल्या दुधाच्या कपाटातला
घट्ट सायीसारखा उबदार गंध येई
कानाशी लागून बोलल्यासारखं
ती लिही :
‘ नीट जेवत जा,
प्रकृती सांभाळ
इकडं केव्हा येतोस ? ’
मी यावा; पण ‘ काम सोडून ये ’ कसं म्हणायचं
याची घालमेल
तिच्या अक्षरांत दिसे मला !

आत्याच्या कार्डाच्या कपाळावर
‘ श्री ’ चं गंध !
‘ अनेक आशीर्वाद ’ संपता संपताच
नवर्‍यानं टाकलेल्या शरीराचं ठुसठुसणं
त्याची पुतण्याजवळ तक्रार
पसरलेल्या शाईचा एक ठिपकाही
कदाचित पाणावल्या डोळ्याची साक्ष देत सोबत... !

आता
कित्येक वर्ष्यांपासून
मला पोस्तकार्ड येणं बंद झालंय
पोस्टमन आताशा फक्त
प्रीमियमच्या नोटिसा
आणि वर्ष वर्ष एकमेकांना न भेटणार्‍या सुहृदांची
भेटकार्डं तेवढी टाकत असतो...
पोस्टकार्डं
चिमण्यांसारखीच कधी लुप्त झाली आमच्या आयुष्यातून
समजलंही नाही...
आता ई - मेल छातीशी धरून रडता येत नाही
एवढी एक किरकोळ अडचण टोचते कधी कधी
तारेला टोचलेल्या
पोस्टकार्डासारखी... !