रंजना बार्‍हाळे - पहाटे पहाटे थंडीची पहिली ...

पहाटे पहाटे थंडीची पहिली चाहूल लागली
जपून ठेवलेली आईची गोधडी आठवली
दिवाणातली गोधडी मी बाहेर काढली भरभर
आईच्या स्पर्शासाठी हात फ़िरवला तिच्यावर !
निळाशार गर्भरेशमी जरीचा काठ तिला वर
मऊ - मुलायम सुती पातळाचं आतून अस्तर
आता जगात नाही आई...जीव व्याकुळ झाला
आठवणींनी डोळ्यांमध्ये अश्रू झाले गोळा
गोधडीही विरलीय जरा, रंगही विटलाय खरा
पण आईचा स्पर्श अजून तसाच आहे गहिरा
निगुतीने वापरून पुन्हा जपून ठेवता येईल
आठवण तुझी मनात आई चिरंतन राहील
मायेची ही गोधडी मी हलकेच ओढून घ्यावी
आठवण काढता काढता वर्षे अलगद सरावी !