प्रसंग अठरावा - मन ताब्‍यांत नाहीं तर दगा निश्र्चित

पेणा जाऊनियां दुःखें बरळे । पोटीं अनेक अनेक चाळे । एकासाठीं झकले बावळे । बैसल्‍या भावें हरि नाठविती ॥११॥
शुच भावभक्तीसीं बरा । देखोनि श्रहरि येती घरा । हें सांगेन अवधारा । साक्षात्‍कार जयासी ॥१२॥
चोखामेळा रोहिदास चांभार । शिंपी नामा मोमिन कबीर । पिंगळा गणिका वाल्‍हा तस्‍कर । कोळी होता ॥१३॥
जोंवरी मन आलें नाहीं हातीं । तोंवरी कांहीं करूं नये वित्‍पत्ति । मन हें दया देईल अंतीं । केले कष्‍ट दवडील वायां ॥१४॥