लावणी १६० वी - सखे दु:ख सांगुं तरी काय ।...

सखे दु:ख सांगुं तरी काय । गत या कर्माची ॥धृ०॥

घरामधिं मी नवि तरणी ज्वान । सुबक ठेंगणी छबकडी छान । मजला नूतन आलें न्हाण । हा दुस्मान परद्वारीं ॥१॥

धुंद कैफाची मदन आली तार । सळसळे गेंद उरावर फार ॥ शरिरीं मदन अति करी कहार । चित ना पार, करूं काई ? ॥२॥

धनद्रव्याला मारुनी लात । वाटतें जावें धरुनी हात । अबरू जाईल जघन्यात । अथवा घात करू कांहीं ॥३॥

सांगा चहुकुनी चार । करावें मन माझें थीरगार । रामा म्हणे मोहिली नार । झाला प्यार पति ठाई ॥४॥