लावणी १११ वी - रात्रीं तळमळते, छपरपलंगीं...

रात्रीं तळमळते, छपरपलंगीं नीज य़ेईना ॥धृ०॥
चिरली काचोळी कुसुंबी दंडीं अवचित उर पहातां ।
अपुल्या अपुणच तुटली गुंडी पलंगावर बसतां ।
पडते पहाटेची गुलाबी थंडी संनिध पति असतां ।
जातो नित रूसुन परके ठाई भोगावे कुणी दावा ।
-ये समई प्राणविसावा, कळ साहिना ॥१॥
सगळे मखमुली बिच्छोने महालीं करउम मी नटलें ।
वरती मऊ असुन परांची न्याहाली तडफडुन उठले ।
पहातां सदनाकडे तलखी जाहाली, पाझरहि सुटले ।
फिटलें नेसूचें ग लुगडें सारे कापिले असे,
नाहीं धीर, जाहले अधीर अशी, जीव जाईना ॥२॥
पहिल्या रंगाची ऐन अमदानी, पुरवावी हौस ।
चौदा वर्षांची उमर भर नवती, भोगाचे दिवस ।
तिंदा मज टाकुन जातो तो भुवनीं, बाहेरला सोस ।
देई मुखचुंबन प्राणविसावा, आणु बळे अविलिंबे घडवी --
येकांत आनंदाखालीं मला राहावेना ॥३॥
रात्रा तडफडती उरली थोडी, निर्दय तो पुरता ।
आतां काय घेऊन निजाची गोडी श्रमले चुरमुरतां ।
गंगु हैबती म्हणे चीर फेडी, बस चढुन वरता ।
गाती महादेव प्रभाकर इलमी कुणा भेइना ॥४॥