लावणी ७२ वी - प्राण विसावा जातो कीं बाई...

प्राण विसावा जातो कीं बाई ।
ताकुनिया ममतेच्या प्रवाहीं ॥धृ०॥
मी तुझी वनिता प्रियपात्रा । कां मला त्यजितोस सुपात्रा ।
साजिर्‍या या राजिवनेत्रा । चल सुखशयनीं कोमलगात्रा ।
आज ही हारुषाची रात्री । चुकी नसल घडली तिळमात्रा ।
आले हो किंचित चुकी घडली नसे ।
कां करितां अपमान ? आजही आइका लवलाई ॥१॥
माझी विनंती गुणरासी । ऐकतां यावें महालसी ।
कां आली ह्रदयांत उदासा ? । बरी ममता असतां खासी ।
या रीती असतां कां जासी ? । लक्ष हा आवघा तुजपासी ।
सत्फी धन्य मातला । पंचसुराचा झेला । (?)
आरे हो पद पाहुनिया डोंगरीं झुरतो मोर ।
पाण्यावाचुन सुखली जाई ॥२॥
कीं कोण्या सवतीवर रिझला ? । फारच हा तिजसाठीं सजला ।
हा मला खचितार्थ समजला । घोकणी करीत हा देह झिजला ।
रोग ह्या शरीरीं उपजला । घ्या सुरी, कापुन जा मजला ।
आरे हो मज मारुनी अपुले करीं ।
मग जावें स्वामीराज । आरे हो तरी मी दासी खरी ।
सर्वज्ञान सिरताज । कितीतरी वर्णूं चतुराई ॥३॥
निवळले लई विषई नारी । नवनवती जाती सारी ।
उभी हो चपला दारीं । आली गुणिवंताची स्वारी ।
करूनि खासी सेज तयारी । उडविली रात्रिची बहारी ।
आरे हो होनाजी बाळा गुणी । नितगाती छंदी ।
आरे हो ऐकुनिया शत्रु खजीलें जाहाले बेजार ।
कासिनाथ सिरा छंद गाई ॥४॥