उत्तरभागः - अध्यायः ४

ऋषय ऊचुः ॥
वैष्णवा इति ये प्रोक्ता वासुदेवपरायणाः ॥
कानि चिह्नानि तेषां वै तन्नो ब्रहि महामते ॥१॥

तेषां वा किं करोत्येष भगवान् भूतभावनः ॥
एतन्मे सर्वमाचक्ष्व सूत सर्वार्थवित्तम ॥२॥

सूत उवाच ॥
अंबरीषेण वै पृष्टो मार्कंडेयः पुरामुनिः ॥
युष्मभिरद्य यत् प्रोक्तं तद्वदामि यथातथम् ॥३॥

मार्कंडेय उवाच ॥
श्रृणु राजन्यथान्यायं यन्मां त्वं परिपृच्छसि ॥
यत्रास्ते विष्णुभक्तस्तु तत्र नारायणः स्थितः ॥४॥

विष्णुरेव हि सर्वत्र येषां वै देवता स्मृता ॥
कीर्त्यमाने हरौ नित्यं रोमांचो यस्य वर्तते ॥५॥

कंपः स्वेदस्तथक्षेषु दृस्यंते जलबिंदवः ॥
विष्णुभक्तिसमायुक्तान् श्रौतस्मार्तप्रवर्तकान् ॥६॥

प्रीतो भवति यो दृष्ट्वा वैष्णवोऽसौ प्रकीर्तितः ॥
नान्यदाच्छादयेद्वस्त्रं वैष्णवो जगतोऽरणे ॥७॥

विष्णुभक्तमथायांतं यो दृष्ट्वा सन्मुखस्थितः ॥
प्रणामादि करोत्येवं वासुदेवे यथा तथा ॥८॥

स वै भक्त इति ज्ञेयः स जयी स्याज्जगत्त्रये ॥
रूक्षाक्षराणि श्रृण्वन्वै तथा भागवतेरितः ॥९॥

प्रणामपूर्वं क्षांत्या वै यो वदेद्वैष्णवो हि सः ॥
गंधपुष्पादि कं सर्वं शिरसा यो हि धारयेत् ॥१०॥९९

हरेः सर्वमितीत्येवं मत्त्वासौ वैष्णवः स्मृतः ॥
विष्णुक्षेत्रे शुभान्येव करोति स्नेहसंयुतः ॥११॥

प्रतिमां च हरेर्नित्यं पूजयेत्प्रयतात्मवान् ॥
विष्णुभक्तः स विज्ञेयः कर्मणा मनसा गिरा ॥१२॥

नारायणपरो नित्यं महाभागवतो हि सः ॥
भोजनाराधनं सर्वं यथाशक्त्या करोति यः ॥१३॥

विष्णुभक्तस्य च सदा यथान्यायं हि कथ्यते ॥
नारायणपरो विद्वान्यस्यान्नं प्रीतमानसः ॥१४॥

अश्राति तद्धरेरास्यं गतमन्नं न संशयः ॥
स्वार्चनादपि विश्वात्मा प्रीतो भवति माधवः ॥१५॥

महाभागवते तच्च दृष्ट्वासौ भक्तवत्सलः ॥
वासुदेवपरं दृष्ट्वा वैष्णवं दग्धकिल्बिषम् ॥१६॥

देवापि भीतास्तं यांति प्रणिपत्य यथागतम् ॥
श्रूयतां हि पुरावृत्तं विष्णुभक्तस्य वैभवम् ॥१७॥

दृष्ट्वा यमोऽपि वै भक्तं वैष्णवं दग्धकिल्बिषम् ॥
उत्थाय प्रांजलिर्भूत्वा ननाम भृगुनंदनम् ॥१८॥

तस्मात्संपूजयेद्भक्त्या वैष्णवान्विष्णुवन्नरः ॥
स याति विष्णुसामीप्य नात्र कार्या विचारणा ॥१९॥

अन्यभक्तसहस्रेभ्यो विष्णुभक्तो विशिष्यते ॥
विष्णुभक्तसहस्रेभ्यो रुद्रभक्तो विशिष्यते ॥
रुद्रभक्तात्परतरो नास्तिलोके न सशंयः ॥२०॥

तस्मात्तु वैष्णवं चापि रुद्रभक्तमथापि वा ॥
पूजयेत्सर्वयत्नेन धर्मकामार्थमुक्तये ॥२१॥

इति श्रीलिंगमहापुराणे उत्तरभागे विष्णुभक्तकथनं नाम चतुर्थोऽध्यायः ॥४॥