पूर्वभागः - अध्यायः १२

सूत उवाच ॥
ततस्त्रिंशत्तमः कल्पो रक्तो नाम प्रकीर्तितः ॥
ब्रह्म यत्र महातेजा रक्तवर्णमधारयत् ॥१॥

ध्यायतः पुत्रकामस्य ब्रह्मणः परमेष्ठिनः ॥
प्रादुर्भूतो महातेजाः कुमारो रक्तभूषणः ॥२॥

रक्तमाल्यांबरधरो रक्तनेत्रः प्रतापवान् ॥
स तं दृष्ट्वा महात्मानं कुमारं रक्तवाससम् ॥३॥

परं ध्यानं समाश्रित्य बुबुधे देवमीश्वरम् ॥
स तं प्रणम्य भगवान् ब्रह्मा परमयंत्रितः ॥४॥

वामदेवं ततो ब्रह्मा ब्रह्म वै समचिंतयत् ॥
तथा स्तुतो महादेवो ब्रह्मणा परमेश्वरः ॥५॥

प्रतीतहृदयः सर्व इदमाह पितामहम् ॥
ध्यायता पुत्रकामेन यस्मात्तेहं पितामह ॥६॥

दृष्टः परमया भक्त्या स्तुतश्च ब्रह्मपुर्वकम् ॥
तस्माद्ध्यानबलं प्राप्य कल्पेकल्पे प्रयत्नतः ॥७॥

वेत्स्यसे मां प्रसंख्यातं लोकधातारमीश्वरम् ॥
ततस्तस्य महात्मानश्चत्वारस्ते कुमारकाः ॥८॥

संबभूवुर्महात्मानो विशुद्धा ब्रह्मवर्चसः ॥
विरजाश्च विबाहुश्च विशोको विश्वभावनः ॥९॥

ब्रह्मण्या ब्रह्मणस्तुल्या वीरा अध्यवसायिनः ॥
रक्तांबरधराः सर्वे रक्तमाल्यानुलेपनाः ॥१०॥

रक्तकुंकुमलिप्तांगा रक्तभस्मानुलेपनाः ॥
ततो वर्षसहस्रांते ब्रह्मत्वेध्यवसायिनः ॥११॥

गृणंतश्च महात्मानो ब्रह्म तद्वामदैविकम् ॥
अनुग्रहार्थं लोकानां शिष्याणां हितकाम्यया ॥१२॥

धर्मोपदेशमखिलं कृत्वा ते ब्रह्मणः प्रियाः ॥
पुनरेव महादेवं प्रविष्टा रुद्रमव्ययम् ॥१३॥

येपि चान्ये द्विजश्रेष्ठा युंजाना वाममीश्वरम् ॥
प्रपश्यंति महादेवं तद्भक्तास्तत्परायणाः ॥१४॥

ते सर्वे पापनिर्मुक्ता विमला ब्रह्मचारिणः ॥
रुद्रलोकं गमिष्यंति पुनरावृत्तिदुर्लभम् ॥१५॥

इति श्रीलिङ्गमहापुराणे पूर्वभागे वामदेवमाहात्म्यं नाम द्वादशोध्यायः ॥१२॥