भारूड - फूल

९६३.
जीवनावांचूनि जाले । संकटी हातासि आले ।
हातीचे सुकोनि गेले । सुमन माझे ॥१॥
सकळ सृष्टीचे मूळ । तयाखाली आहे फळ ।
अत्यंत चांगले कोमळ । सुमन माझे ॥२॥
उदंड आहेति कळे । तयासारिखे न मिळे ।
सकळांपरिस आगळे । सुमन माझे ॥३॥
देखिले तोचि जाणे । येरां काय सांगणे ।
संग हा साहोंचि नेणे । सुमन माझे ॥४॥
रामीरामदास आस । सांडुनि फिरे उदास ।
सुमनाचा निजध्यास । तुटोनि गेला ॥५॥