५१२ .
वाणी शुद्ध करी नामे । चित्त शुद्ध करी प्रेमे ॥१॥
नित्य शुद्ध होय नामी । वसतांहि कामी धामी ॥२॥
कान शुध्द करी कीर्तन । प्राण शुद्ध करी सुमन ॥३॥
कर शुद्ध राम पूजितां । पाद शुद्ध देउळी जातां ॥४॥
त्वचा शुद्ध करी रज । मस्तक नमितां पादांबुज ॥५॥
नेम लिंग करी शुद्ध । अंतरनिर्मळपणे गुद ॥६॥
रामापायी राहतां बुद्धि । रामदासा सकळ शुद्धि ॥७॥
५१३ .
श्रवण म्हणिजे ऐकतचि जावे । बरे विवरावे ग्रंथांतरी ॥१॥
ग्रंथांतरी कळे ते मुखे बोलावे । कीर्तन जाणावे याचे नांव ॥२॥
नांव घ्यावे साचे सर्वदा देवाचे । तिसरे भक्तीचे लक्षण हे ॥३॥
लक्षण चौथीचे ते ऐसे जाणावे । पाउले सेवावी सद्गुरुची ॥४॥
गुरुदेवपूजा तेंचि ते अर्चन । सहावे वंदन नमस्कार ॥५॥
नमस्कार कीजे सर्व दास्यभावे । भक्तीचे जाणावे लक्षण हे ॥६॥
लक्षण हे सख्य आठवे भक्तीचे । सांगावे जीवीचे देवापाशी ॥७॥
देवापाशी होतां उरेना मीपण । आत्मनिवेदन रामदासी ॥८॥
५१४ .
वाटे संसार दुस्तर । होती दुःखाचे डोंगर ॥१॥
तरी श्रवण करावे । तेणे दुःख विसरावे ॥ध्रु०॥
पुढे काय करुं आतां । वाटे संसाराची चिंता ॥२॥
येतां उभंड धरेना । मायाजाळ आवरेना ॥३॥
दुरी जाऊनि विवेक । आंगी आदळतो शोक ॥४॥
रामीरामदास म्हणे । दुःखे जीव धरी उणे ॥५॥
५१५ .
काम क्रोध मद मत्सर । जरी हे जाले अनावर ॥१॥
यास करावे साधन । सदा श्रवण मनन ॥ध्रु०॥
बोलाऐसे चालवेना । जीवभ्रांति हालवेना ॥२॥
दृढ लौकिक सांडेना । ज्ञानविवेक मांडेना ॥३॥
पोटी विकल्प सुटेना । नष्ट संदेह तुटेना ॥४॥
दास म्हणे निर्बुजले । मन संसारी बुडाले ॥५॥
५१६ .
रात्रंदिवस दुश्चित । चार घटिका सावचित्त ॥१॥
होउनि कीर्तनी बैसावे । भावे भगवंतासी गावे ॥२॥
सदा संसार कथन । क्षणएक सावधान ॥३॥
दास म्हणे वारंवार । बहूसाल खबरदार ॥४॥
५१७ .
रामनामकथा श्रवणी पडतां । होय सार्थकता श्रवणाची ॥१॥
मुखे नाम घेतां रुप आठवले । प्रेम दुणावले पहावया ॥२॥
राम माझे मनी शोभे सिंहासनी । एकाएकी ध्यानी सांपडला ॥३॥
रामदास म्हणे विश्रांति मागेन । जीवीचे सांगेन राघवासी ॥४॥
५१८ .
रामनाम कथा गंगा । श्रवणे पावन करी जगा ॥१॥
तिसी प्रेमपूर आला । शंकरहृदयी सामवला ॥२॥
रामदासाची माउली । आळशावरुनी गंगा आली ॥३॥
५१९ .
श्रवण करावे जेथे ब्रह्मज्ञान । ज्ञानेवीण शीण कामा नये ॥१॥
कामा नये जेथे सारासार नाही । कथेचे प्रवाही कोण साध्य ॥२॥
साध्य तेंचि घ्यावे येर ते त्यागावे । विचाराच्या नांवे जेथे शून्य ॥३॥
जेथे शून्य ज्ञान सर्व अनुमान । अनुमाने धन्य होइजेना ॥४॥
होइजेना धन्य निरंजनेविण । रामदास खूण सांगतसे ॥५॥
५२० .
धन्य धन्य ते नगर । जेथे कथा निरंतर ॥१॥
गुण गाती भगवंताचे । तेचि मानव दैवाचे ॥२॥
स्वये बोले जगज्जीवन । थोर कलियुगी कीर्तन ॥३॥
रामदास म्हणे भले । हरिभक्ती उद्धरिले ॥४॥