५०७ .
तत्त्वमसि महावाक्याचा उपदेश । पाहिला निरास चौदेहांच ॥१॥
तयांमध्ये सार मानली साचार । भक्ति निरंतर राघवाची ॥२॥
कुंडलिनि गोर्‍हाट श्रीहट त्रिकूट । आणि मूळपीठ ब्रह्मरंध्र ॥३॥
मंत्र तंत्र मुद्रा आसन समाधि । दास म्हणे बुद्धि देखण्याची ॥४॥
५०८ .
ज्ञानेविण निर्नासिक । न ये संताचे सन्मुख ॥१॥
असोनि इंद्रिये सकळ । काय करावी निर्फळ ॥२॥
नाही कथा निरुपण । हे चि बधिरा श्रवण ॥३॥
नाही देवाचे वर्णन । ते गे तेंचि मुकेपण ॥४॥
नाही पाहिले देवासी । अंध म्हणावे तयासी ॥५॥
नाही उपकारा लाविले । ते गे ते चि हात लुले ॥६॥
केले नाही तीर्थाटण । व्यर्थ गेले करचरण ॥७॥
काया नाही झिजविली । प्रेतरुप चि उरली ॥८॥
नाही देवाचे चिंतन । मन हिंडे जैसे श्वान ॥९॥
नये परमार्थी बोलणे । जिव्हा नाही तेणे गुणे ॥१०॥
दास म्हणे भक्तिविण । अवघे देह कुलक्षण ॥११॥
५०९ .
भक्ति रामाची करावी । वंशावळी उद्धरावी ॥१॥
तनु मन आणि धन । सर्व लौकिक सांडून ॥२॥
पांच पंचकांचा भार । सर्वकाळ अत्यादर ॥३॥
रामीरामदास म्हणे । दृढ भक्तीचेनि गुणे ॥४॥