पद ३१
चाल -श्रीमंत पतीची राणी०
सोडविला विषयाचा पेला ॥ झाले राजयोग्याची मी बाला ॥धृ०॥
गुरुराये लाभ मज दीला । तो न ये बोलतां वाचेला ॥
जन्ममरण फेरा चुकवीला ॥१॥
बहु होते भय यमाचे । येविषयी मन होते कच्चे ॥
समूळ फांसा तोडियेला ॥२॥
अमृताचे पान करवीले । अमरांहुनि अमरचि झाले ॥
पावले मी आनंदाला ॥३॥
सद्गुरु देव पाहीला । सद्भक्त एक राहीला ॥
सख्यभक्ति तोचि पावला ॥४॥
गुरुनाथ सगुण पुजियेले । नयनीच भरुनि ठेवील ॥
पाहिले प्रत्यक्ष तुर्येला ॥५॥
भागिरथी जोडुनि कर । प्रभु द्यावा इतुका वर ॥
गाईन बलभीम कीर्तीला ॥६॥
अभंग ३२
चाल -झाला इंद्रदोष०
सद्गुरु नायक भेटेल ते आतां ।
निमाली ती चिंता वाटाड्याची ॥१॥
उपदेश देवोनि रस्ता हा दाविला ।
आनंद जो झाला वर्णवेना ॥२॥
ब्रह्मरुप झाली चिद्स्वरुपी काया ।
राहिली ना आया उद्वेगाची ॥३॥
उपदेश बहु वाटतसे सोपा ।
निभवीतां बहू कठिण आहे ॥४॥
गर्विष्ठपण ते मिरवावेसे वाटे ।
आंगी असतां ताठा कोण पुसे ॥५॥
जगामाजी लहान होउनीया राहे ।
बाळ होतां तान्हे खेळविती ॥६॥
प्रसूतवेळ जीवा असते कठीण ।
म्हणे भागिरथी फजित होय ॥७॥
ठकू बाळ धरी बलभीमचरण ।
लोळे मांडीवरी सदोदीत ॥८॥
पद ३३
चाल -आदि नमूं प्रणवरुपासी०
भवरोग झाला झाला , सुचेना कांहि हो मजला ,
कांहि हो मजला ॥धृ०॥
मला वैद्य बहूतचि मिळती । साधने अनेक सांगती ।
कोणि म्हणति जावे तीर्थाला ॥१॥
कोणि म्हणति श्वास खेचावा । कोणि लाविति धोतिपोतीला ।
कोणि लाविति खेचरि मुद्रेला ॥२॥
कोणि भयानक दावीति । कोणि तप्त मुद्रा लावीति ।
कोणि करवीति निष्कर्माला ॥३॥
यमनेम काढा घ्या म्हणती । ऋद्धिसिद्धि लालुच दाविती ।
देती न खर्‍या धर्माला ॥४॥
बलभीम सद्गुरुरायांनी । दिले पूर्ण चंद्र उदयासी ।
निजविले आनंद शेजेला ॥५॥
भवरोग हरायाला । बंधुभगिनिनो , घ्या मात्रेला ।
ठकुचा रोग गुरुपदी गेला ॥६॥
अभंग ३४
चाल -गोपाळा रे तुझे०
येईं माझ्या देवा देईं मज ज्ञान ।
घेईं अभिमान आपुला म्हणुनी ॥१॥
ज्ञान पाहूं जातां बहुवीध असे ।
सांगा आतां कोठे चित्ता ठेवूं ॥२॥
सर्वची सांगती विद्या त्या शिकाया ।
म्हणती तेरा कोटी जप करा ॥३॥
मंत्र जपोनीया मंत्ररुपि रहावे ।
वायुतत्त्वी रहावे काय आम्ही ॥४॥
परब्रह्म आम्हां सांगती ना दाविती ।
चिणचिण करिती सदैव ते ॥५॥
पंथापंथातूनी भ्रम मात्र दिसे ।
माती होत असे नरतनूची ॥६॥
नरदेह श्रेष्ठ वानीती संतजन ।
ब्रह्मप्राप्तीलाभ करुनी घ्यावा ॥७॥
म्हणति साधु जावे सद्गुरुशी शरण ।
जाईल मरण जीवित्वाचे ॥८॥
अमर होवोनी खेळे मग खेळ ।
निश्चल ब्रह्मपदी मिळुनी राहे ॥९॥
बलभीमरायाचे धरीतां चरण ।
पाजिले अमृत भागिरथीसी ॥१०॥
पद ३५
चाल -पांडुरंग मनमोहन
चिन मात्र रुप हरी । डोळे भरुनि पाऽहिन कां ॥धृ०॥
चिदानंद रुप तुझे । पूर्ण रुप पाहिन कां ॥१॥
त्वम पद , तत पद जाणुनि । असि पदिं मी राहिन कां ॥२॥
चारि मुक्ती सांडुनिया । परा सेवुनि राहिन कां ॥३॥
ज्ञानध्यान सारुनि मग । सगुण मूर्ति पाहिन कां ॥४॥
भागिरथी नाम मिटूनी । बलभीम नामी राहिन कां ॥५॥
अभंग ३६
हाचि माझा भाव सर्व मायबाप ।
त्यांचे चरणी दास भागीरथी ॥१॥
हाचि अनूभव ठसो माझे हृदयी ।
हेचि विनवणी संतांपायी ॥२॥
अवघे हे वीश्व आनंदाचे घर ।
राहे चित्त स्थीर सदोदित ॥३॥
बलभीमराया हेचि विनवणी ।
येते लोटांगणी ठकू आतां ॥४॥
पद ३७
चाल -भाव धरा रे अपु०
भाव धरा रे ॥ अपुलासा सद्गुरु करा रे ॥धृ०॥
सद्गुरु तो असावा कैसा ॥ कामी क्रोधि नसावा सर्वथा ॥
देश स्वदेश नसावी त्या वार्ता ॥ ऐशाचि शरण रिघावे ॥१॥
सद्गुरु तो असावा कैसा ॥ श्रोती , शास्त्रज्ञ , ब्रह्मनिष्ठ ऐसा ॥
त्यासि नसावी द्वैताद्वैत वार्ता ॥ ऐशाचे चरण धरा रे ॥२॥
सद्गुरु तो अष्ट देह निरसोनी ॥ बोधप्रबोधी ज्याची निर्मळ वाणी ॥
नेउनि निजपदि करि मिळणी ॥ ऐशासी भजा रे ॥३॥
सद्गुरु म्हणे ईश्वर मी स्वतःची ॥ तुजला दाविन म्हणे " मी " ची ॥
ऐशियासी माळ घाली तूंची ॥ प्रेमे वरा रे ॥४॥
प्रेमभक्ति असावी त्यापाशी ॥ आत्मधन न मागे कोणासी ॥
धैर्याचे शीड उभारी पायाशी ॥ ऐशासि मिळा रे ॥५॥
अभंग ३८
ज्ञानी पारंगत सद्गुरु नायके ॥
केली माझी चोरी वक्तृत्वाची ॥१॥
मित्र चोरी जातां सुख फार झाले ॥
कामक्रोध शत्रू गेले सवे ॥२॥
घर माझे सर्व झाले असे रीते ॥
काय ठेवूं तेथे नकळे मज ॥३॥
गुरुराये माल आपुला भरीला ॥
आनंदाने झाले घनरुप ॥४॥
माल ठेउनिया दुकान उघडी ॥
करीतसे बोली आत्मतत्त्वाची ॥५॥
आत्मस्थिति आपुली दावीतसे माल ॥
अंडपिंड म्हणे असे माझे ॥६॥
पिंड ब्रह्मांड माझा मीच होई ॥
ऐसी स्तुती करी जगामाजी ॥७॥
थोरलाची देव सर्वांचे शिखरी ॥
स्तुतीयोग्य नाही कोणी अन्य ॥८॥
मनुष्यांसी बोल काय ते लावावे ॥
परंपरे देव बोलतसे ॥९॥
अर्जुनासी देवे गीतेमाजी कथिले ॥
सर्वगत पाहे मज आतां ॥१०॥
ऐसे विचारोनी बाळवाणी बोले ॥
बलभीमचरणी भागीरथी ॥११॥
पद ३९
चाल - आकाश पूर्ण म्यां
धन्य सद्गुरुची करणी ॥ नेउनि निजविले , निज चरणी ॥धृ०॥
एक लबाड बोल बोलती ॥ सद्गुरुशी काय पुसा म्हणती ॥
आपुले आपण पहा म्हणती ॥ त्याशी म्हणे मी " खर " व्यक्ती ॥१॥
ऐसे स्वरुप दावी कोण ॥ सद्गुरु व्यक्तीही वाचोन ॥
" व्यक्ती नको " ऐसे म्हणती ॥ त्यांचे मुखी पडो माती ॥२॥
बोल बोलती अनुमानी ॥ निश्चय नसे त्यांचे मनी ॥
घनदाट उच्चारती ॥ " दावा " म्हणतां खाली पाहती ॥३॥
सद्गुरुने दाविले ठेलंठेल ॥ त्यासी लाविती दूषण ॥
ऐसे महापातकी जाण ॥ त्यांचे न पाहावे वदन ॥४॥
ऐसा प्रभू हा रक्षित ॥ साधन बहुत त्यागा म्हणत ॥
सप्तसागर साधनांसहित ॥ पार करुनी दावी हित ॥५॥
बलभीमराये ऐसे केले ॥ भागिरथीस दाखविले ॥
आतां नको कोणाची वाणी ॥ ठकू लागे प्रभूचरणी ॥६॥
अभंग ४०
नाम रुप फोल झाले ॥ दया धर्म ना राहिले ॥१॥
घरे दारे सोडियेली ॥ कर्माची कटकट गेली ॥२॥
दाढी काढी शेंडी काढी ॥ पैसा गाठीचा न सोडी ॥३॥
माळा घाली मुद्रा लावी ॥ नजर स्त्रियांवरि ठेवी ॥४॥
भगवी वस्त्रे लेई आंगी ॥ अंतर्कळा न पालटी ॥५॥
आश्रमधर्म होईना तो ॥ सव्य अपसव्य करितो ॥६॥
भागीरथी म्हणे ऐकाहो ॥ ऐशा संतां आम्ही नेणो ॥७॥