श्रीगुरुभ्योनमः । जयजय पूर्णानंदा पांडुरंगा । निष्काम पंढरपूर निवासा श्रीरंगा । चित्तचालका सर्वांतरंगा । अंतरात्मा सर्वेशा ॥१॥
विज्ञान भीमातीरी । विराजसी तू सहज विटेवरी । अद्वय भजनाचे गजरी । सदभक्त नाचती तवछंदी ॥२॥
चिद्रत्न कीरिटाची शोभा फार । अभेद कुंडल मकराकार । स्वानंद कौस्तुभाचा हार । अखंड झळके तवकंठी ॥३॥
प्रेमबुक्केचा तिलक भाळी । अखंड चिंतन तुळशीमाळा झळाळी । संकीर्तन नर्तन भक्त गर्जती आरोळी । निजपद देसी अविलंबी तया ॥४॥
समपदाची होत भेटी । जीवशिव भेदाची होय संपुटी । ब्रह्मानंद सुखासी लुटी । सुफलामार्ग भवपंथीया ॥५॥
तू निर्गुण निराकार । सदभक्तास्तव साकार । होसी तू दिगंबर । सहजानंदी अंतरंगांशी ॥६॥
दहा अध्याया पर्यंत । तुझे चरित्र अदभूत । वदविलासी निश्चित । पूर्णानंदा लक्ष्मीश्वरा ॥७॥
पुढील कथेचे कथन । तूच करविसी कृपाघन । तुझे चरणांघ्रीचे ध्यान । अखंड जडो ह्रत्कमळी ॥८॥
दशमोध्यायीची कथा कल्लोळ । पूर्णानंद होऊनी कुटुंब वत्सल । कल्याणी राहिले अचलस्थळी अढळ । ते परिसलेती स्वानंदे ॥९॥
पुढील कथेचे अनुसंधान । ते ऐकावे एकाग्रमन । तुम्ही अवधान देता पूर्ण । सहज चरित्र वाढेल ॥१०॥
असो महाराज पूर्णानंद । निज पुत्रास पहाती आनंद । पुत्र जो सच्चिदानंद । पूर्णावतारी शिवराम ॥११॥
शिवराम स्वामीची स्थिती । ती ऐकावी सदभाव चित्ती । ऐकता हरे संपूर्ण भ्रांति । विश्रांतिकारक स्थान विश्वाचे ॥१२॥
महाराजास पाच वरुषे लोटली । लोक म्हणती वाचा न फुटली । त्याची निज समाधी आंतर पटली । हे काही लोका कळेना ॥१३॥
जेथे सहज विसावले तेथेच बैसती । तया उठविल्यावीण स्वामी न उठती । भक्त बोलविता तिकडे पाहती । ऐसी स्थिती त्याची असे ॥१४॥
हस्तामलकाचे परिसदा । असे समाधी माझारी महासंपदा । आप्तइष्ट बोलविति परोपरी स्वानंदा । ऐकोनि उगे राहताती ॥१५॥
कदा काळीही रडेना । कदापीही बाळ हसेना । आपुले निज सुखामाजी जाणा । विलीन असे सर्वस्वी ॥१६॥
गोदुबाई बोले पित्यालागुन । हे काय बाळाचे लक्षण । अद्यापी न निघे मुखी वचन । उपनयन तरी केवी करावे ॥१७॥
यास नसे वक्तृत्व । वाचे वाचुन द्विजत्व । केवी येईल सर्वस्व । हीच आम्हां चिंता असे ॥१८॥
ब्राह्मणास मुख्य गायत्री । तीच नये याचे वक्त्री । यास उपनयन सूत्री । केवी संस्कार येईल ॥१९॥
ज्यास नसे तहान भुकेचे ज्ञान । नसे मायबापाची खुण । पाच वर्षे लोटली यालागुन । अवतारी आपण केवी म्हणता ॥२०॥
मुखी म्हणता अवतारी । एक गोष्ट न बोले वैखरी । लोक बोलती नानापरी । चरित्र याचे केवी कळे ॥२१॥
आपणास सदगुरु समर्थ । आपुले बोलणेचे अर्थ । आम्ही केवळ प्राकृतार्थ । तरी केवी होईल ॥२२॥
आपुले चरित्र आपण जाणे । इतरास नकळे विंदाणे । आपण पूर्णब्रह्म सनातने । आपणास पिता म्हणणे न साचे ॥२३॥
आपण साक्षात सर्वेश्वर । साकार असता निराकार । न कळे आपुल्या चरित्र थोर । प्राकृत लोका कैसे कळणे ॥२४॥
आपुली कृपा होईल जरी । तरीच फुटेल वाचा वैखरी । लोकास कळेल हा पूर्ण अवतारी । प्रकट होईल जाणावे ॥२५॥
यास न लगे कांही सांगणे । नलगे कांही शिकवणे । नलगे कांही वाचणे । वाचेपरता हा विज्ञानघन ॥२६॥
याचे काही चरित्र । मज न कळे निर्धार । पुढे केवळ सर्वत्र । तेही तू पाहशील ॥२७॥
यास नलगे दिवस फार । प्रगट करतील अवतार । ते पहाल निजनेत्र । हर्षीत मने करोनि ॥२८॥
ऐसे आज्ञापिता पूर्णानंद । जे पूर्ण अवतारी स्वानंदकंद । गोदूबाईस न समाये आनंद । सर्वांग संतोषे डोलती ॥२९॥
आधी गोदूबाई । नवस केली पांडूरंग पायी । बंधूस वाचा फुटता येईन पायी । आणून घालीन चरणी वाहीन ॥३०॥
ऐसे बहिणीचे अंतःकरण । जाणतसे शिवराम आपण । नवसास देऊन मान । मौन आपुले विसर्जिले ॥३१॥
विसर्जुनी समाधीसुख । बोलू लागले हरिख । ऐकता त्याची गोष्ट देख । बहिणीस आनंद न समाये ॥३२॥
हरिखोनी बोले मातेप्रती । यास नेईन पंढरीस पायीद्रुती । पायी घालीन श्रीपती । नवस आधी तेथे पुरवीन ॥३३॥
माता बोले प्रतिउत्तर । वडिलांचे आज्ञा घेइ त्यानुसार । करणे असे निर्धार । विचारा आधी पुसावे ॥३४॥
पुसता पूर्णानंदराज । बोले उपनयन जाले पाहिजे । उपनयन होता सहज । मग पंढरीस पै जावे ॥३५॥
ऐसे बोलता पूर्णानंद । गोदुबाईस वाटले आनंद । जिची वृत्ती सदानंद । पूर्णानंदाचे दयेने ॥३६॥
बापु शास्त्रीही राहिले तेथ । त्यानी विचार करी निजमनात । गोदूस दिधले मात । मज कडून इजला सुख काय ॥३७॥
मजला प्राप्त असे वृध्दाप । इहलोकीचे इला काय सौख्य । परलोकतरी होय निश्चयेस । ऐसा उपाय करावा ॥३८॥
यापरी विचारुनी मनी । शास्त्री आरंभिले तिज लागुनी । कृपा उपजता त्यांचे अंतःकरणी । सहज तिजला प्राप्त जाहले ॥३९॥
व्याकरण न्याय वेदांत । कृपा करिता बापु पंडित । तिजला जाहले प्राप्त । अविश्रामी योगे करोनिया ॥४०॥
आधीच पूर्णानंद उदार समुद्री । जन्मली तिची जळलहरी । त्यावर कृपा करिता शास्त्रीस्तरी । ज्ञान अदभूत तिजला प्राप्त जाहले ॥४१॥
धन्य ती पतिव्रता शिरोमणी । पती सेवेसी अनुकुल निशिदिनी । निज पतीसेवे वाचुनी । कांहीच तिजला नावडेची ॥४२॥
कुलस्त्रियेचे अनुष्ठान । सदा चाले पती आज्ञा प्रमाण । पती संकटी वेची प्राण । सर्वस्व आवडे पतीसेवा ॥४३॥
सुपुत्र पूजावा मातापिता । कुलस्त्री पुजावी निजकांता । ग्रहस्थ पूजावा अथित अभ्यागता । यापरी आगमी नीती असे ॥४४॥
सकळ आगमार्थ कथन । तिजला घडलासे श्रवण । ऐसे जाणून वेदवचन । सदा करितसे पतीसेवा ॥४५॥
सर्वस्व करुनी पतीसेवा । प्रसन्न केली पतीसी सदैवा । सेवेमाजी प्रेम नितनवा । चढत चालिले तिजलागी ॥४६॥
यापरि करुनी सेवा पूर्ण । संपूर्ण केला शास्त्राध्यायन । सगर्भ भाषार्थ ज्ञान । सहज जाहले तिजलागी ॥४७॥
तिजला ऋतु प्राप्त जाल्यावरी । आणखीन चार संवत्सर राहिले शास्त्री । मग गमन केले वैकुंठ मंदिरी । आयुष्य सरता ते काळी ॥४८॥
त्यांनी गेले वैकुंठ भूवन । हेही खेद नसे तिज लागून । जे दृष्य त्याचे सरतेपण मरण । हे ज्ञान तिजला दृढ असे ॥४९॥
सदा करावे श्रवण मनन । पूर्णानंदी सुखे अनुभूतीगहन । तेणे चित्तवृत्ती समाधान । करुनी राहिली निजबोधी ॥५०॥
निजबोधी ठेविली चित्तवृत्ती । तिजला कैंची अगमनि गमाची खंती । निज ज्ञाने स्वानुभवी रमती । ती सती राही स्वरुपी परिपूत ॥५१॥
तिचे नाम असे गोदा । जिची ज्ञानास नसे मर्यादा । श्रवण मनन हाचि योगछंदा । त्याविण तिजला कांही न आवडे ॥५२॥
ऐसी तिची सहज स्थिती । सहज तिजला प्राप्त असती । सदा भोगिती वैराग्य अनुभूती । ज्ञानकळा पूर्ण उन्मनी ॥५३॥
शिवराम स्वामींचे उपनयन । पूर्णानंद करीतसे स्वानंद करुन । जे अवतरले लोकोध्दारा कारण । प्रत्यक्ष शंकर जगामाजी ॥५४॥
महाराजांची स्थिती पूर्ण । सदा असत निजमौन । सहज समाधिसुख पूर्ण । पूर्णानंदे भोगितसे ॥५५॥
पूर्णानंदास कळली ती खूण । इतरा सरिसे नसे मौन । जे ज्ञानानंद विज्ञानघन । कल्याणकारक निजवृत्ती ॥५६॥
असो गोदूबाई विनंती । काय केली पूर्णानंदाप्रती । ते ऐकावी एकाग्रचित्ती । पूर्णानंद पूर्णकामी ॥५७॥
जय जय पूर्णानंदा पूर्णकामा । तू भक्तकाम कल्पद्रुमा । आज्ञा जालिया शिवरामा । पंढरीस घेऊन मी जाईन ॥५८॥
नवस करिता पंढरीनाथे । पुरविले त्या दीनानाथे । तेणे नवसे शिवराम वचनी अपित । वाचा फुटली ब्रम्हवाहिनी ॥५९॥
चौ वाचातीत ते निरंजन । चौ वेद वर्णिती जाहले मौन । चौ मुखाचा पिता पूर्ण । त्याचे दर्शना नेईन मी ॥६०॥
चौदा विद्या चौसष्ट कळा । त्यातून उफाळे त्याची लीळा । ऐसा तो पूर्णानंद पुतळा । त्याच्या दर्शना नेईन मी ॥६१॥
चौवेद ज्यास वर्णिता भागली । सहा शास्त्रांची मती खुंटली । अठराही पुराणे मौनावली । त्याच्या दर्शना नेईन मी ॥६२॥
उत्पत्यादी व्यवहार । ज्याच्या मायेचा बडिवार । तिसही न कळे लीळा निर्धार । ऐश्या प्रभूदर्शना नेईन मी ॥६३॥
जे देह चतुष्टय चाळक । शशि आदित्यासीही प्रकाशक । स्वयंज्योति निष्कलंक । त्याच्या दर्शना नेईन मी ॥६४॥
ज्यास म्हणती श्रीपांडुरंग । भक्तवत्सल भवभंग । सर्वांतरात्मा श्रीरंग । त्याच्या दर्शना नेईन मी ॥६५॥
निष्काम पंढरपूर । तेथे विराजे सहज विटेवर । ज्ञानाभि मानासी वाहे निरंतर । तो अंतरंगीय श्रीविठ्ठल ॥६६॥
त्यास पाहून म्हणती सहज । सहजानंद होय निगम बीज । ऐसा तो श्रीगरुड ध्वज । बंधूस पायी घालीन मी ॥६७॥
ऐकता ऐसे काव्य वचन । आनंद जाहले पूर्णानंद मन । बोले काय प्रतिवचन । ते ऐकावे स्वानंदे ॥६८॥
ऐक गोदू माझे वचन । आता याचे जाले उपनयन । द्विजत्व प्राप्त जाले या कारण । तरी अध्ययन पै व्हावे ॥६९॥
यास्तव सांगतो अध्यायन । अध्यायन जालिया वरुन । मग पंढरीस जावे घेऊन । स्वानंद मुक्त ते काळी ॥७०॥
यापरि बोलोनि कन्येसी । अध्यायना प्रारंभिले महाराजासी । जो अवतारी पुरुष ज्ञानराशी । प्रत्यक्ष शंकर अवतरले ॥७१॥
एकदा सांगता जाण । दुसरे वेळेस दाखवावे म्हणून । ते अवतारी पूर्ण । अगाध स्मृती त्यालागी ॥७२॥
एकवार होता गुरुमुखे । दुसरी उद्धारणी म्हणती स्वानंदसुखे । या गोष्टीनी पूर्णानंद अति हरिखे । सर्वत्रासी अत्यानंद ॥७३॥
यापरि होता अध्ययन । शास्त्रही आरंभिले तयालागुन । मग गोदू पूर्णानंदास प्रार्थून । पंढरीस प्रयाण पै केले ॥७४॥
समागमे घेऊन शिवराम । जो भक्तकाम कल्पद्रुम । निघती जाली सप्रेम । पुरुषोत्तमाच्या दर्शनी ॥७५॥
येताच स्वानंद पंढरपुरी । निज भक्तयाचा माहेरी । अद्वय भजनाचा गजरी । अखंड होतसे त्यास्थळी ॥७६॥
महाराजासी नेता देऊळी । मस्तक ठेवोनी चरणकमळी । अर्पिते जाले वाकपुष्पांजली । ते परिसावे सप्रेमे ॥७७॥
जय जयाजी केशवा । मत्स्यावतारा नारायण देवा । नरकासुर संहारी माधवा । मंगलायतना गुरु शिवरुपा ॥७८॥
परमेशा गोविंदा गोवर्धन धारणा । गोरक्षका गोपी मनमोहना । गोरसचौरा चैतन्यघना । श्रीअवधूता दयाळा ॥७९॥
अनादि विष्णु कृष्णा यदूभूषणा । कनकांबरा कैभट भंजना । ज्ञानां जनातीत तू निरंजना । सदानंदा सर्वेशा ॥८०॥
मधुसूधना मदन जनका । मणिमय किरिट धारका जगत्पालका । शिशुपाळातंका सुखकारका । ह्रदयार्भिरामा आनंदमूर्ती ॥८१॥
त्रिविक्रमा त्रितापशमना । त्रिभेदातीता त्रैलोक्य पावना । त्रिपुरारी प्रिया श्रीवामना । मत्स्यरुपा चिन्मया ॥८२॥
जय श्रीधरा श्रीनिवासा । श्रीनिकेतना राधा विलासा । ह्रषिकेशा चिद्विलासा । गुण गंभीरा अभंगा ॥८३॥
पद्मनाभा पद्मश्रिया । भक्तह्रत्पद्मा निगमसूर्या । पद्मनयना परमानंद निलया । ब्रह्मानंदा श्रीपांडुरंगा ॥८४॥
दामोधरा दानवांतका । संकर्षणा साम्राज्य दायका । सायुज्य निलया चित्तचालका । सहजानंदा कल्याणमूर्ती ॥८५॥
वासुदेवा जगन्निवासा । वासुदेवानंद नंदना श्रीनिवासा । श्यामसुंदरा स्वप्रकाशा । पूर्णब्रह्मा सनातना ॥८६॥
प्रद्युम्ना आत्मानंदा । अनिरुध्दा सच्चिदानंदा । पुरुषोत्तमा स्वानंदकंदा । पूर्णानंदा लक्ष्मीवरा ॥८७॥
अधोक्षजा अक्षयरुपा । नारसिंहा अच्युत स्वरुपा । रुपनामातीत चिद्रुपा । जनार्दना जगदात्मया ॥८८॥
उपेंद्रा इंदिरावरा । श्रीहरी करुणा समुद्रा । श्रीकृष्णा जगदोध्दारा । सहजानंदा सचिन्मया ॥८९॥
पूर्णब्रह्मा पांडुरंगा । भक्तवत्सला सर्वांतरंगा । सर्वातीत तू श्रीरंगा । श्रीविठ्ठला नमोस्तुते ॥९०॥
यापरि स्मरोनि वनमाळी । अनन्य मस्तका वाहिली निजमौळी । मूर्ती पाहता सावळी । वृत्ती तन्मय पै जाली ॥९१॥
पाहताच शामसुंदरा । मदन मोहना रुक्मिणीवरा । चालिल्या प्रेमांबुधारा । महाराजांच्या त्याकाळी ॥९२॥
स्वरुपी रंगली वृत्ती । संपूर्ण हरपली चित्तवृत्ती । सहज राहिली स्तवन स्तुती । स्वानंद सागरी निमग्न ॥९३॥
निमग्न होता स्वानंदसागरी । सप्रेमाची उठती लहरी । अद्वय भजनाच्या गजरी । प्रसन्न होतसे श्रीविठ्ठल ॥९४॥
प्रसन्न होऊन घननीळा । प्रसाद देतसे सुमनमाळा । ते पाहताच महाराजांचे गळा । लोक आश्चर्य पै करिती ॥९५॥
पाहती कंठी सुमनहार । त्याचा सुवास न माये अंबर । प्रसन्न होवोनि रुक्मिणीवर । स्वलीळी प्रसादिले भक्तार्थ ॥९६॥
माळा पडता कंठी । ते न पडे कोणाचे दृष्टी । या गोष्टीचा आनंद पोटी । न समाये तेव्हा बहिणीसी ॥९७॥
बहिण निजमनी विचार करी । हा बंधू माझा पूर्ण अवतारी । पूर्णानंद बोलिले ती गोष्ट खरी । प्रचितीस आज पै सत्य झाले ॥९८॥
हा अवतारी जरी न होता । हा प्रसाद प्रत्यक्ष श्रीहरी न देता । समस्ताची दृष्टी चूकवूनी तत्वता । श्रीअनंतेमाळा पै घातली ॥९९॥
या गोष्टीचे आश्चर्य बहिणीसी । आणि समस्त लोकासी । होत असता म्हणती तेजोराशी । हा चित्कळि कोण आहे कळेना ॥१००॥
ऐसे एकमेका बोलती । महाराजांचे मुखा न्याहाळिती । वारंवार गुणवर्णिती । स्वानंदयुक्त त्यामेळी ॥१०१॥
यापरी लाहून वरप्रसाद । बाहेर निघती स्वानंद कंद । रंग मंडपी कीर्तन छंद । पाहताच श्रवणार्थ पै बसती ॥१०२॥
रंगमंडपी रुक्मीणीपंत । जे चतुःशास्त्री पंडीत । पांडुरंग ज्याच्या वेळाईत । ऐसा भक्त शिरोमणी संप्रेक्षिती ॥१०३॥
ऐसा हा अधोक्षज । सुप्रसन्न ज्यास गरुडध्वज । त्याचे कीर्तनी महाराज । सहज येऊन पै बसती ॥१०४॥
गोदुबाईस हर्षयुक्त । सप्रेम बोलती करु श्रवण पूर्त । कीर्तन करिती वेदांत ध्वनित । स्वानंद चित्ती पै बसले ॥१०५॥
यापरी होत असता गजर । कीर्तनी निघाला प्रमेय शास्त्र । ते पूर्ण न सांगता प्रमेया अन्यस्तर । बोलता गोदू पुसे त्यालागी ॥१०६॥
आपण पंडीतराज शिरोमणी । ज्ञानसागर चिदरत्न खाणी । प्रमेयास पुर्ण विवरुनि कीर्तनी । मग इतर विधाना बोलिजे ॥१०७॥
तरी हा शास्त्रविषय । त्याचे करावे संपूर्ण निर्णय । ज्याचे खंडणी होयील सकळ निःसंशय । श्रोतियाचे याकाळी ॥१०८॥
यापरी गोदू बोलून । त्याच विषयाचे मूळ प्रश्न । तेंव्हा निरविले समापण । न करिता अन्योन्य शब्दवाही ॥१०९॥
त्या प्रश्नाचे जे समाधान । त्याचे न होता परिपूर्ण मंथन । मता मतांचे विवरण । स्त्री दिसे परि ज्ञानी ही अदभूत ॥११०॥
माझीया बोलापुढे । ऐसा कोणी नसे तोंड उघडे । इचा प्रश्न अती प्रौढे । ही काय कर्णी श्रीहरीची ॥१११॥
यापरि विचार करुनी मनी । अपादी निरखिले तिजलागुनी । तो केवळ तेजस्वी ज्ञानखाणी । पाहोनि विस्मित पंडितासी ॥११२॥
त्याची पाहता मौन स्थिती । यिही मौन वृत्ती राहती । कांही न बोले त्याप्रती । सहज श्रवण करिताती ॥११३॥
महाराजास पाहता तिज जवळी । जे प्रत्यक्षचि अवतार चंद्रमौळी । त्यांचे तेज पाहून नेत्र कमळी । पंडीत विचार मनी करितसे ॥११४॥
हा बाळ दैदिप्यमान । तेज ज्याचे सूर्या समान । ही बाईही असेल कोण । शोध याचा करावा ॥११५॥
ऐसा विचार निजमनी । करीत असता कीर्तनी । कीर्तन समाप्त करुनी । जाते जाले स्वस्थानी ॥११६॥
तेच रात्री पंडिताचे स्वप्नी । प्रत्यक्ष प्रगटून चक्रपाणी । काय आज्ञापिले त्यालागुनी । ते परिसावे भाविक हो ॥११७॥
अरे पंडिता सदभक्तखाणी । तुज प्रश्न केले जे कीर्तनी । ती कोण आहे हे निजमनी । ओळखिले काय ते सांग ॥११८॥
तिज जवळी होता जो बाळ । तो शिव अवतारीच केवळ । म्हणोन ही मम कंठीची माळ । स्वहस्ते त्यासी पै दीधली ॥११९॥
ती सती असे ज्ञानकळा । तो बाळ साक्षात कर्पूर धवळा । लोकोध्दारणास्तव या भूतळा । अवतार त्यांचे जाणावे ॥१२०॥
त्यास मानव मानू नये । ते अवतारीच निश्चये । त्यास तू निज निलये । नेई आदरे करोनि ॥१२१॥
यापरी पंता प्रती । आज्ञा करिता श्रीपती । त्यानी विस्मित होऊन चित्ती । म्हणतसे कोठे असतील ॥१२२॥
इकडे गोदूबाईचे स्वप्नी । आपणच प्रगडून शारंगपाणी । काय आज्ञापिले प्रेमवाणी । स्वानंदयुक्त ते काळी ॥१२३॥
रुक्मीणीपंत येतील तुम्हापाशी । त्यांनी विनवीतील तुम्हासी । ते परिसोनि निज मानसी । शिवरामासी न्यावे त्याचे घरा ॥१२४॥
तेथून शिवराम चरित्र सूर्य । स्वानंद पूर्वेस होईल उदय । तेणे अज्ञान तम निश्चय । हरेल बहुत लोकांचे ॥१२५॥
शिवराम चरित्र सुधाकर । उदय होता निर्धार । तेणे वर्षिता प्रेमामृत परिसर । द्रवतील मुमुक्षु चंद्रकांती ॥१२६॥
त्यांच्या कवित्वाची पुष्पवल्ली । घवघवीत पसरेल भूतळी । त्या मकरंदाचे कल्लोळी । गुंजारव करतील संत भ्रमर ॥१२७॥
त्या मकरंदा सेऊन मुमुक्षु वृंद । सप्रेमे लुटतील अद्वयानंद । अवतारी असे सच्चिदानंद । त्याचा प्रत्यय लोका होईल सत्यत्वी ॥१२८॥
ऐसी श्रीहरीची वरदवाणी । स्वप्नी पडता बहीणीचे श्रवणी । झोपीतून उठोनी । बंधूस आलिंगिली निज ह्रदयी ॥१२९॥
दुसरे दिवशी प्रातःकाळी । रुक्मीणीपंत पातले यांचे स्थळी । सांगते जाले वर्तमान सकळी । स्वामी श्रीरंगे जे आज्ञापिले ॥१३०॥
आमचे राहणे विजापुरी । तुम्ही येऊनी आमुचे मंदिरी । पवित्र करावे निर्धारी । यापरि पंते म्हणीतले ॥१३१॥
ते ऐकून गोदूबाई । पंतास बोले काय ते समयी । अगाध असे तुमची कमाई । श्रीविठ्ठल तुमचे वेळाईत ॥१३२॥
तुम्ही केवळ भगवदभक्त । तुमचे दर्शनी लोक होती तृप्त । ज्याचे भाग्य अति अदभूत । त्यावरी तुमची कृपा होय ॥१३३॥
तुम्ही पंडितामाजी शिरोमणी । श्रीरंग डुलतसे तुमचे कीर्तनी । अगाध हिवेळा आजिचे दिनी । दर्शनी लाभ पै घडली ॥१३४॥
यापरी प्रार्थुनी उभयतासी । स्वप्नी पाहिले निश्चयेसी । स्वये श्रीरंगे मजशी । आज्ञापिले जी समर्था ॥१३५॥
आपण केवळ पंडीतराज । कृपा करिता बंधूस निर्व्याज । विद्यापूर्ण होईल सहज । सहजा सहजी तुमचेनी ॥१३६॥
ऐकून गोदूबाईचे वचन । पंडित सतोषले निज अंतःकरणी । हे अवतारीच पूर्णी । याचे भाषणी प्रेम दाटे ॥१३७॥
ऐसे ऐकून अनेक भाषण । यांचे येण्याचे घेऊन वचन । निघते जाले तेथून । जेथ आपुले बिर्हाड असे ॥१३८॥
तेव्हा गोदू आणि शिवराम । जे भक्तकामकल्पद्रुम । त्या पंताचे पाहुनी प्रेम । मान्य केले त्याचे निमंत्रणा ॥१३९॥
पुढील प्रसंगी कथा निरुपण । रुक्मीणी पंताचे प्रार्थने वरुन । विजापूरास प्रयाण आपण । करतील शिवराम बहिणीसह ॥१४०॥
ही चरित्र स्वानंद पंढरपूर । येथे तिष्ठे पूर्णानंद श्रीदिगंबर । भक्तास्तव सहज विटेवर । लक्ष्मी सहित सर्वदा ॥१४१॥
समपदीचे देऊन भेटी । सदभक्ता वळीकृपा करी जगजेठी । म्हणोन कटीवरी ठेवून हातनेती । वाट पाहे भक्ताची ॥१४२॥
जे श्रवणद्वारे घेती भेटी । त्यांची भवजलाची पूर्ण होय तुटी । ते सहजानंद लुटी । सहजा सहजी आनंदाम्नाई ॥१४३॥
यास्तव हनुमदात्मज । विनवितसे श्रोतयांचे चरणांबुज । तुम्ही कृपा करुन सहज । सहजानंद सेवा मज द्यावी ॥१४४॥
आनंद साप्रदायी सहजानंद । हे व्दितीय पीठ भूषणी संबंध । तिष्ठताती क्रमपूर्ण संबंध । श्रेष्ठत्वानुभवी अभिवंदिले ॥१४५॥
इति श्रीपूर्णानंद चरित्र । पूर्णानंद घडे श्रवणमात्र । जे स्वसुखाचे सुखसूत्र । एकादशोध्याय गोड हा ॥१४६॥