पाहून सख्या मी भुललों रमलों अघटित करणी ब्रह्माची ॥ध्रु०॥
नार नवी तरणी काय सांगु रमणी जशी नागिण देवा घरची ।
सद पदरिंचे पातळ जरिचं राव राव कसिद्याची मुस ओतली ।
कुचतटि बळकट कुंचकि चापट ओढि माझे मनिं ही फ़ार रुतली ।
चटपट अपवट जोडव्याची झटपट दाहि बोटीं मेंदी रंगली ।
वदन रदन रंगित मदन तिचे रति सख्या जणू बंद खुलली ।
कोवळ्या ओठाचा रंग पोवळ्यास लाविन ग अंगसंग खुप बनली ।
जडिताचे बाजूबंद कानीं कुसुमाचे गेंद मंद मंद गति चालली ।
सिंहकटी सम रुपचि हौस मोठी कुणाचे पोटी जन्मली ।
नयनाचे मारी बाण सख्या गेला होता प्राण अवचट मनि हे उध्दवली ।
पाहुनी भुल पडली ।
माझे ह्रदयांत जडली ।
बहु झटक्याने नटली ।
जशी हवयी सुटली ।
तशी माझे दिठी पडली ।
पटपट तिची गती पाहुनी मी झटपट गति विसरलो उदमाची ।
तटतट उरावरी लटपट हार करी जसी काय पुतळी कनकाची ॥१॥
पिंवळ चमक नवी धमक अंगामधी भांग टिळ्याची खूबी भारी ।
त्याजवरी बिजवर रुचिर बहु उभी सख्या उजरींत गोरी ।
राखडी जडित वरि हिर्याची टिकली दावि ठकडी आकडकडी मुदभारी ।
टकटक तिची मजकडेचि लागतां जणुबरचिं ह्रदयीं मारी ।
अधरी मधुरस सुधेपरिस रस पाहुनी लाजवी करि हारी ।
जाहली लगबग चालली बघून मग मी तर दिशा भुललो दिशाचारी ।
धडड धडड धड धडाके उर मग सुदबुद माझी गेली सारी ।
लागली मनात गोडी कधिं न हिला मी सोडी ।
पाहू चल सखया गुळजारी ॥
॥चाल॥
अरे सख्या नव्हें सुंदरी ।
मदनाची तरवारी ।
घुसली कट्यार उरीं ।
जलदी उपाय करी ।
चल तरी तिचे मंदिरी ।
तन मन धन तिजविण मज उपवनापवन भवन जाची ।
गहन दहन झाली सहन करुं मी किती करी सख्या गतियाची ॥२॥
सजण म्हणे रे तुझे वजन बहुत आतां त्यज न हिंय्या सखया ।
घडिभर धीर धर गडबड नको तुझी तुज आणिन तुझे ठाया ।
वदून तयाचा गडि, साधुन बरवी घडी गेला तिस रिझवाया ।
देऊनि उदंड धन मोहवून तिचे मन नेलि नार रमवाया ।
पाहून तियेस मग झाला गडी डगमग तगमग सुटली तया ।
शयनावरुनि मग मृगनयना नेलि मग मनोरथ पुरवाया ।
अशी पुरविली नार पावला सुखाचा पार गार झाली त्याची काया ।
चालली तिथून नित दोघांची संगत मग जडली बहुत माया ।
॥चाल॥
वंदुनि गुरुराया । केली कविने छंद गाया ।
नागेश भुलवाया । त्याची कलगी उडवाया ।
व्यंकटपती विनवाया ।
शाहीर धोंडीने केली पाहि लावणी अशी बहार कुणा कवीची ।
घडेल तरी मी कच्च्या घड्याने वाहिन पाणी वाहिली शपथ साची ॥३॥