मनुजा सुखदायक हरिला गावें । तत्पदी लागावे ॥ध्रु०॥
लटिका संसृतिचा मोह नसावा । निज देह कसावा ।
सारा जगदाकृति तोच दिसावा । मनिं भाव वसावा ।
कामादिक अरिचा गर्व पुसावा । तरी तुला विसावा ।
कारे व्यर्थची या भवीं भागावें । तत्पदी० ॥१॥
दारा सुत यांचा तुजवरी दंगा । धरु नको कुसंगा ।
बापा का भुलसी वरल्या रंगा । गजरत्न तुरंगा ।
अंगावरी घेशील काय अनंगा । हित जाईल भंगा ।
त्याच्या कीर्तनी सतत जागावें । तत्पदी ॥२॥
त्राता नर नारायण संसारीं । मग भोंदु सारी ।
एवढा भवसागर भरला भारीं । स्मृतिमात्रें तारी ।
कैचा करुणाकर हा अवतारी । निजमनी विचारी ।
किती रे कविराय तुला सांगावे । तत्पदी ॥३॥