क्षणभरी चाल माझ्या सदनासी । सख्या हरि पाहूं वाटते दिन
रजनीं-तुझ्या वदनासी ॥ध्रु०॥
तळमळ काय माझी नेणसी । कीं सखया ।
तनु किती रोडताजी । जाणसी की सखया ।
याची करु काय बाजी । स्त्री जनकी सखया ॥
ही परसांत भाजी । तुझी या की सखया ।
अरे कांहीं जाणतील ही । नसे दया मदनासी ॥१॥
मनी माझ्या हौस मोठी । बुडविशी कीं सखया ।
अशी मती काय खोटी । धरलिशीं कीं सखया ।
भय तर फ़ार पोटी । शिरलें कीं सखया ।
हिर्यालाही गारगोटी । म्हणशील की सखया ।
अरे मज दान देरे । रतीपतीच्या कदनासी ॥२॥
पदकमळाशीं माथा ।
वाहीन कीं सखया सोसूं नये प्राणनाथा । अनुचित कीं सखया ।
विषयाचा काय गाथा । अनुचित कीं सखया ।
जाऊं द्या हा काय चोया । म्हणू नये की सखया ।
कविराया तूं गजपतीच्या पहा वदनासी ॥३॥